Γυμνάσιο Δομένικου: "Άνθρωποι & Φυσικό Περιβάλλον στην περιοχή του Δ. Ποταμιάς"&"Ορθοδοξία & Φυσικό Περιβάλλον.Εκκλησίες & Μοναστήρια του Δ. Ποταμιάς"

α) "Άνθρωποι & Φυσικό Περιβάλλον στην περιοχή του Δ. Ποταμιάς"
Συντονιστής Εκπαιδευτικός: Κατσάρας Βασίλης
Παιδαγωγική Ομάδα: Ζαχαριάς Χρήστος, Δέλλα Ευτυχία, Νάκας Δημήτριος


Δημοσιεύουμε εδώ μια περίληψη της Εργασίας, η οποία υπάρχει στο γραφέιο Π.Ε. σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή για να τη δανειστεί όποιος ενδιαφέρεται.

Πριν 10.000.000 χρόνια το κλίμα στην Θεσσαλία ήταν διαφορετικό από το σημερινό.
Πιο πολλές βροχές, ηπιότεροι χειμώνες και καλοκαίρια χωρίς ξηρασία.
Αυτό το κλίμα επέτρεψε την δημιουργία αλλιώτικης βλάστησης, μιας βλάστησης ίδιας με αυτήν που υπάρχει στους τροπικούς σήμερα.
Μεγάλα φυτοφάγα ζώα όπως ρινόκεροι, ελέφαντες ζούσαν σε αυτή την περιοχή.
Ο άνθρωπος δεν είχε εμφανιστεί ακόμα σαν είδος.
Πολλά γεγονότα που συνέβησαν τότε έχουν αντίκτυπο στις μέρες μας.
Ένα από αυτά τα γεγονότα ήταν η λιγνιτογένεση.
Σε ποτάμια έλη, χαμηλή βλάστηση μετατρέπονταν αρχικά σε τύρφη και τελικά σε λιγνίτη (κάρβουνο).
Το κάρβουνο αυτό σκεπασμένο κάτω από χώματα έμεινε έτσι για εκατομμύρια χρόνια.
Το κλίμα άλλαξε, ήρθαν παγετώδεις περίοδοι, βροχές , χιόνια, περίοδοι ξηρασίας.
Μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν στην Θεσσαλία εγκαταστάθηκαν άνθρωποι.
Άσκησαν την γεωργία την κτηνοτροφία την αλιεία.
Σιγά - σιγά οι μικροί οικισμοί αγροτών κτηνοτρόφων και ψαράδων μεγάλωσαν, έγιναν πόλεις.
Τις πόλεις τις έκαναν σε φυσικά οχυρές θέσεις.
Χτίσανε ναούς και κάστρα.
Μια από αυτές τις πόλεις ήταν και οι αρχαίες Χυρετίαι.
Το κάστρο της ήταν ακριβώς πάνω από μια περιοχή που είχε συμβεί λιγνιτογένεση.
Οι άνθρωποι άρχισαν να έχουν ανάγκη από περισσότερη ενέργεια, που την έπαιρναν από τον άνεμο (ανεμόμυλοι, ιστιοφόρα), από το νερό (υδρόμυλοι) και στους τελευταίους αιώνες από το κάρβουνο.
Καίγοντας το κάρβουνο ζέσταιναν το νερό, το έκαναν ατμό και έδιναν κίνηση σε τραίνα , πλοία, εργοστάσια.
Στην δεκαετία του ’90 ο λιγνίτης που για εκατομμύρια χρόνια ήταν θαμμένος κάτω από το χώμα , με εργασία του ΙΓΜΕ μας ξαναθύμισε την ύπαρξη του.
Οι ανάγκες για περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια (και φθηνή), κάναν πιθανή την εξόρυξή του.
Για την Ελλάδα το κοίτασμα του λιγνίτη στο Δομένικο και στο Αμούρι είναι εθνικός πλούτος.
Για τα χωριά όμως αυτά, και για όλη την περιοχή της Ποταμιάς ο λιγνίτης είναι ξεριζωμός και προσφυγιά.
Ο πλούτος αυτού του τόπου είναι πάνω από το χώμα.
Είναι: ο Αϊ Γιώργης καβάλα στο άλογό του που σκοτώνει τον δράκο,
Είναι ο ναός του, στην θέση αρχαίου ναού,η καμπάνα του και ο αγιογράφος του
(με την ιδιαίτερη ορθογραφία του)
ο ναός των Αγίων ταξιαρχών,
η Αγία Παρασκευή,
και η Παναγιά στον Βρυζώστι
ο Άγιος Νικόλαος στο Μεγάλο Ελευθεροχώρι
τα μοναστήρια
τα λουλούδια στο λόφο του Προφήτη Ηλία
τα λουλούδια στον λόφο της Μαυρίτσας
τα λουλούδια τον Φεβρουάριο στον λόφο Καυκάκι
η εκκλησία, το μνημείο των κατοίκων που εκτελέστηκαν
η άνοιξη και το φθινόπωρο
και ο μεγαλύτερος πλούτος είναι τα σχολεία αυτού του τόπου.

Ο πλούτος αυτού του τόπου έχει χρώμα.

Είναι το χρώματα των σχολείων του, τα χρώματα των λουλουδιών του, τα χρώματα των ναών του, τα χρώματα της άνοιξης και του φθινόπωρου,
Είναι το χρώμα του κάμπου κάτω από τον ναό του Αϊ Γιώργη.
Η εργασία αυτή (άνθρωποι και φυσικό περιβάλλον στην περιοχή του δήμου Ποταμιάς), είναι συνέχεια της περσινής εργασίας «λιγνίτες στην περιοχή του Δομενίκου».
Συμμετείχαν όλοι οι μαθητές της τρίτης τάξης του γυμνασίου Δομενίκου.
Υπεύθυνοι καθηγητές ήταν ο Ζαχαριάς Χρίστος και ο Κατσάρας Βασίλης.
Στη διάρκεια της εργασίας επισκεφθήκαμε όλα τα χωριά του πρώην πια δήμου Ποταμιάς. Επισκεφτήκαμε τις εκκλησίες τους και τα σχολεία τους.
Πήγαμε πάνω από την λιγνιτοφόρα περιοχή (στον λόφο του Αϊ Γιώργη)
Την προηγούμενη χρονιά είχαμε πάει (σαν δευτέρα γυμνασίου) στα ορυχεία δυτικής Μακεδονίας.
Την δεκαετία του ’90 επειδή τις μέρες με καύσωνα (λόγω χρήσης κλιματιστικών), είχαμε έλλειμμα ενέργειας ξεκίνησε μια διαδικασία για την αξιοποίηση των λιγνιτικών κοιτασμάτων της περιοχής Ποταμιάς.
Τώρα για να μην γίνουν ιδιωτικά τα ορυχεία ή οι ΑΗΣ στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, ξαναήρθε στο τραπέζι η αξιοποίηση του λιγνίτη της Ποταμιάς (σε ιδιώτες).
Πιστεύω ότι οι γνώσεις που παρέχει το σχολείο, μαζί με τα προγράμματα περιβαλλοντικής αγωγής, βοηθούν ώστε να μην μπορεί κανένας (είτε είναι υπουργός περιβάλλοντος, είτε υπουργός οικονομικών, είτε κυβερνητικός παράγοντας, είτε συνδικαλιστής της ΔΕΗ, είτε εργολάβος επενδυτής) να γελάσει αυτά τα παιδιά, τους αυριανούς πολίτες, για το τι είχαμε τι χάσαμε, από την αξιοποίηση των λιγνιτικών κοιτασμάτων της περιοχής Δομενίκου, Αμουρίου.

Θέλω να ευχαριστήσω τους δασκάλους και τις δασκάλες των δημοτικών σχολείων και νηπιαγωγείων των χωριών της Ποταμιάς (Δομένικο, Αμούρι, Συκιά, Μαγούλα, Πραιτώρι, Μεσοχώρι, Βλαχογιάννι, Μεγάλο Ελευθεροχώρι),
τον κύριο Βαλιάκο από το Μ. Ελευθεροχώρι και την δεσποινίδα; Κυπαρίσση από το Δομένικο,
τα παιδιά της φετινής Α΄ Λυκείου,
και ιδιαίτερα τα παιδιά της τρίτης Γυμνασίου: Έφη Βάμπου,
Στέλλα Γιανάκου,
Βάνα Γκαραβέλη,
Αρχοντία Γκουντούλα,
Δημήτρη Γράβαλο,
Ανθή Ευαγγέλου,
Βάϊα Καλογιάννη,
Σοφία Καλογιάννη,
Αθανασία Καρέλα,
Βασίλη Καφανέλη,
Άγγελο Κυπαρίσση,
Μάκη Κωτούκα,
Ρεντίσα Λίκα,
Κώστα Μπλιάμπλια,
Δήμητρα Πανταζή,
Αναστασία Πάσχου,
Καλυψώ Ρεπάνη,
Βαγγελιώ Σαμαρά,
Βαγγελίτσα Σαπουνά,
Κώστα Σαπουνά,
Ραφαηλία Σλίκα,
Γιώργο Συνάπαλο,
Βαγγέλη Τζανάρα,
Δήμητρα Τσικούρα,
Γεωργία Τσούτσου,
Μάρκο Αληπρασίτη,
Ξένια Γκαμπέτου,
Ειρήνη Δαλαμάγκα,
Βασίλη Ζιώζιο,
Γιάννη Ζιώζιο,
Λευτέρη Κατσιαντώνη,
Μάριο Λέτσιο,
Βαλάντη Λέτσιο,
Ηλία Λιτσιούλη,
Βασίλη Μέρμηγκα,
Ζήση Ντάγκα,
Νίκο Τσουβελακίδη,
Γιώργο Φάκα,
Ραφαήλ Φράντζα
που συμμετείχαν στην εργασία αυτή.

β) "Ορθοδοξία & Φυσικό Περιβάλλον.Εκκλησίες & Μοναστήρια του Δ. Ποταμιάς"
Συντονιστής Εκπαιδευτικός: Ζαχαριάς Χρήστος
Παιδαγωγική Ομάδα: Κατσάρας Βασίλειος, Δέλλα Ευτυχία, Νάκας Δημήτριος

Η εργασία υπάρχει μόνο σε έντυπη μορφή στο γραφείο Π.Ε. για οποιονδήποτε επιθυμεί το δανεισμό της.