Κούνη Αρετή
Με πρωτόγνωρη δραστηριοποίηση και αυξημένο ενδιαφέρον οι μαθητές του περιβαλλοντικού προγράμματος του Γυμνασίου Καλλιθέας έχουν επιδείξει κινητικότητα κατά το χρονικό διάστημα από τις διακοπές τους των εορτών και συνεχίζουν ακάθεκτοι έως και σήμερα, αναπτύσσοντας ποικίλες δράσεις στα πλαίσια θέματος «Όλυμπος-παρολύμπιες περιοχές, γνωρίζω το σήμερα ονειρεύομαι το αύριο», καθώς και «παραδοσιακοί οικισμοί –αρχιτεκτονική, ενταγμένοι σε περιοχές που παρουσιάζουν ιδιαίτερο οικοτουριστικό ενδιαφέρον και αειφόρο ανάπτυξη».
ΔΡΑΣΕΙΣ και … αποδράσεις
1) Επισκεφτήκαμε και ξεναγηθήκαμε στο αρχαιολογικό Μουσείο Λάρισας και στην Πινακοθήκη.
2) Ξεναγηθήκαμε στο θαυμάσιο αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου και παρακολουθήσαμε μ’ ενδιαφέρον πολύωρη κι εκτεταμένη περιγραφή των ευρημάτων από αρχαιολόγους. Ξεχωριστή εντύπωση μας έκαναν τα προϊστορικά ευρήματα, η ποικιλία και το πλήθος των ευρημάτων.
3) Συμμετείχαμε σε ημερήσιο πρόγραμμα του Κ.Π.Ε. Κισσάβου- Μαυροβουνίου στην Αγιά και απολαύσαμε με βιωματικές διαδικασίες-παιγνίδια εξερεύνησης μονοπάτια στο δάσος και παραδοσιακά κτίσματα στο Μεταξοχώρι, ορισμένα των οποίων έχουν κι αξιοποιηθεί.
4) Στις 14-03-08 επισκεφτήκαμε τους αρχαιολογικούς τόπους Πυθίου και Αζώρου και σχεδιάζουμε και επίσκεψη στα βυζαντινά μνημεία στο Καστρί της Μηλέας κι αλλού, με ξενάγηση από γνώστες των χώρων. 
5) Το Σχολείο επισκέφτηκε, στα πλαίσια του περιβαλλοντικού προγράμματος «Καλλιστώ» του ΥΠΕΠΘ, το νομό Λακωνίας, με στόχο τη γνωριμία με περιοχές με αυξημένο οικοτουριστικό ενδιαφέρον, από την άποψη των παραδοσιακών κτισμάτων- οικισμών, αλλά και την αειφόρο ανάπτυξη.
Συγκεκριμένα, με βάση διαμονής την πόλη του Γυθείου επισκεφτήκαμε τη Μονεμβάσια, το δέλτα του Ευρώτα, το μοναδικό φιόρδ της Ελλάδας στο Γέρακα, τα σπήλαια του Δυρού, τον ανακαινισμένο παραδοσιακό μανιάτικο οικισμό της Βάθειας, την Αρεόπολη της Μάνης, το Μιστρά και το βιότοπο καρέτα-καρέτα.
6) Ομάδα φωτογράφησης : εντυπωσιακή είναι η δράση των μικρών φωτογράφων. Σε μια πρώτη φάση κλήθηκαν ερασιτέχνες αλλά έμπειροι φωτογράφοι και σε εκδήλωσή μας στο σχολείο μας έδειξαν τη λειτουργία και το χειρισμό της φωτογραφικής μηχανής και την τέχνη της φωτογραφίας. 
7) Η ομάδα που αποτελείται από έντεκα φωτογράφους μαθητές πραγματοποίησε τρεις επισκέψεις για φωτογράφιση στις περιοχές Καλλιθέας, Καλυβίων, Πυθίου, Λόφου, Ασπροχώματος, Ολυμπιάδας και Σκοπιάς. 
Απαθανατίσαμε τοπία όμορφα, κτίσματα παραδοσιακά, λίμνες με θέα στον Όλυμπο. Ιδιαιτέρως μας εντυπωσίασαν εναπομείναντα κτίσματα στα «Χειμαδιά»( χειμερινά καταλύματα των Κοκκινοπλιτών) που βρίσκονται έξω από το χωριό Καλύβια, κτίσματα τα οποία κάλλιστα θα μπορούσαν να κριθούν διατηρητέα, προσδίδοντας μεγάλη αξία στην περιοχή.
Μας λυπεί το γεγονός ότι έχουν παραμεληθεί κι αφεθεί στη βορά του χρόνου, ενώ αποτελούν πρότυπα μοναδικής λαογραφικής αξίας. Οικήματα, σαν τα συγκεκριμένα, αλλά και άλλων χωριών θα μπορούσαν να καταστούν από πρότυποι οικισμοί, έως και , γιατί όχι, Μουσεία που θα στεγάσουν παραδοσιακά και λαογραφικά ευρήματα της ευρύτερης περιοχής. 
8)Ομάδα καλλιτεχνικής κατασκευής:τριάντα πέντε μαθητές της ομάδας κατασκευάζουν ο καθένας χωριστά παραδοσιακή και προϊστορική κατοικία σε μικροκατασκευαστική (μακέτα) με παραδοσιακά υλικά (πέτρα, χώμα, ξύλο) με μεγάλο ενδιαφέρον και μεράκι. Έγινε έκθεση των έργων των παιδιών σε χώρο του σχολείου. 
9) Ακόμα, οι μαθητές ασχολούνται με την ζωγραφική στα πλαίσια του μαθήματος των καλλιτεχνικών, διαθεματικά, με θέμα παραδοσιακές κατοικίες… Τα έργα των μαθητών θα εκτεθούν.
Όμως, θέλουμε να παρατηρήσουμε ένα ζήτημα που αναδείχθηκε μέσα από τις δράσεις της περιβαλλοντικής ομάδας: Από μικρή στατιστική έρευνα(συμπλήρωση σχετικού ερωτηματολογίου), επιβεβαιώσαμε για μία ακόμη φορά το πρόβλημα της φυγής των νέων από τα χωριά προς τις πόλεις. Από 55 ερωτηθέντες μαθητές που απάντησαν στις ερωτήσεις οι 45 θα φύγουν από τα χωριά τους, όταν τελειώσουν το σχολείο, και μόνο οι 10 θα παραμείνουν. Το ενδιαφέρον όμως, όπως και κρίσιμο στοιχείο, είναι πως από τους 45 που δήλωσαν ότι θα φύγουν οι 35 θα έμεναν, αν είχαν εργασία και δυνατότητες διασκέδασης και ψυχαγωγίας στον τόπο τους.
Ελπίζουμε ν’ αλλάξουν τα πράγματα, η περιοχή να αξιοποιηθεί και οι νέοι να παραμείνουν να εργάζονται και να βρίσκουν ενδιαφέροντα στον τόπο τους.
Οι ενασχολήσεις μας αυτές αποτυπώθηκαν στη μαθητική εφημερίδα που εκδίδουμε με τίτλο «Τριπολίς» και ταυτόχρονα βρίσκεται σε εξέλιξη η δημιουργία ιστοσελίδας του σχολείου, ώστε να εκφράζονται και δημοσιεύονται τα δρώμενα της περιβαλλοντικής ομάδας στο διαδίκτυο.
Σκοπός μας βέβαια, είναι να παρουσιασθούν οι δημιουργίες των μαθητών (φωτογραφίας, έργα ζωγραφικής, καλλιτεχνικές κατασκευές) σε τρεις εκθέσεις στο σχολείο και την ευρύτερη περιοχή και να βραβευθούν τα καλύτερα έργα.
Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΙΓΝΙΤΗ
Η περιβαλλοντική ομάδα του σχολείου Καλλιθέας δηλώνει ότι είναι κάθετα αντίθετη με οποιαδήποτε σκέψη, ιδέα και ενέργεια που αποβλέπει στην εξόρυξη του λιγνίτη.
• Θέλουμε να ζήσουμε πάνω από τα 50 μας χρόνια και θέλουμε να τα ζήσουμε με υγεία εμείς και τα παιδιά μας.
• Δεν θέλουμε να επιβαρύνουμε ακόμη περισσότερο και μάλιστα θανατηφόρα τον περιβάλλοντα χώρο, αλλά να περιορίσουμε την υπάρχουσα ρύπανση.
• Θέλουμε να διατηρήσουμε τα υπάρχοντα επαγγέλματά μας που για αιώνες τώρα ζούμε από αυτά.
• Θέλουμε ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών ενέργειας.
• Δεν θέλουμε δουλειά για 20 χρόνια, και μετά θάνατο και καταστροφή.
•Μπορούμε να έχουμε δουλειά για αιώνες μέσα σε προστατευμένο φυσικό περιβάλλον και μορφές ανάπτυξης που θα διαρκούν για πάντα.
• Θέλουμε να αναδείξουμε και ν’ αξιοποιήσουμε, όχι μόνο τη μοναδική φυσική ομορφιά του τόπου μας (Όλυμπος- παρολύμπια περιοχή), αλλά να προβάλλουμε και την πανάρχαια και πλούσια ιστορία της περιοχής μας.
Δεν θέλουμε λιγνίτη και θάνατο αλλά υποστηρίζουμε την δημιουργία εναλλακτικών και αειφόρων μορφών ανάπτυξης.
ΕΚΚΛΗΣΗ ή
Το γράμμα που δεν στείλαμε ποτέ …….
Προς τους απανταχού της γης υπερασπιστές του πολιτισμού και του ανθρωπισμού….
Εγώ ο μαθητής, η μαθήτρια του Γυμνασίου Καλλιθέας, περιοχής του ελληνικού βουνού <<Όλυμπος>>, με την έγκριση και συνέργεια της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Λάρισας
Απευθύνω δραματική έκκληση
Προς όλους όσοι σέβονται, εκτιμούν και αγαπούν τον άνθρωπο και τα δημιουργήματα του πολιτισμού του.
Ενημερώστε μας!
Ειδοποιήστε μας!
Κάντε μας γνωστό!
Μιλήστε μας για κάθε περίπτωση σύλησης, λεηλάτησης, καταστροφής μνημείων τέχνης, πίστης και πολιτισμού (αρχαιολογικών και βυζαντινών) που έχετε αντιληφθεί.
Σε μία φθοροποιό εποχή ματαιότητας, ανέντιμου κέρδους, πλεονεξίας, κενοδοξίας και πολιτισμού με μέσα ηθικά ή ανήθικα, θεμιτά ή αθέμιτα, αντικειμενικά ή μεροληπτικά.
Βοηθήστε μας!
-ν΄ ανακαλύψουμε
-να περιθάλψουμε
-να διασώσουμε και να περισώσουμε ό,τι απέμεινε απ’ όσα από τα μνημεία αυτά
-καταπατήθηκαν
-έχουν κλαπεί
-έχουν πουληθεί
-ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές προς τέρψιν κι εντυπωσιασμό των κατόχων τους ή σε μουσεία, ενώ αποτελούν κτήμα της οικουμένης και του πολιτισμού.
Στόχος μας η δημιουργία Τράπεζας Πληροφοριών και η επαναφορά των αρχαιολογικών και βυζαντινών μνημείων στον τόπο τους.
Μπορείτε ν’ απευθύνεστε σ’ εμάς στη διεύθυνση:
Γυμνάσιο Καλλιθέας ΤΚ 40200 
Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ
Το Σχολείο μας επισκέφτηκε το μουσείο της Λάρισας που πριν γίνει μουσείο, ήταν τζαμί. Βέβαια, στο εσωτερικό του είναι πολύ μικρό, αλλά περιέχει σημαντικά για εμάς τους νέους της περιβαλλοντικής ομάδας μνημεία, τάφους και ειδώλια. Μια αξιόλογη φιλόλογος που βρισκόταν εκεί μάς έκανε την ξενάγηση πιο ενδιαφέρουσα και λεπτομερή. Είδαμε και μάθαμε πολλά για τα ειδώλια της νεολιθικής εποχής που είχαν μορφή άλλοτε άντρα και άλλοτε γυναίκας, κατασκευασμένα στο χέρι από πηλό και πέτρα. Επίσης, τα πέτρινα και ξύλινα εργαλεία σου δημιουργούν θαυμασμό, γιατί σου κινούν το ενδιαφέρον να μάθεις πώς μερικοί σχεδόν αγροίκοι και ανεκπαίδευτοι άνθρωποι μπόρεσαν να δημιουργήσουν εργαλεία για τις απαραίτητες ανάγκες τους. Τα πήλινα και πέτρινα αγγεία που βρισκόταν εκεί μας βοηθούν να καταλάβουμε πως, και κατά τα προϊστορικά χρόνια, οι άνθρωποι προσπαθούσαν να δημιουργήσουν τον δικό τους πολιτισμό. Στο μουσείο υπήρχαν και πολλές παραστάσεις αρχαίων θεών, οι οποίες μας δείχνουν πως οι άνθρωποι πίστευαν σε κάτι και ήθελαν να το τιμήσουνε, δημιουργώντας παραστάσεις τους. Οι τάφοι που υπήρχαν εκεί ήταν μεγαλοπρεπείς και σίγουρα άξιζαν κάθε ίχνος θαυμασμού και έκπληξης, διότι πάνω τους χαράζονταν ο τρόπος με τον οποίο πέθαινε ο άνθρωπος που ενταφιάστηκε. Αφού η ξενάγηση έφτασε στο τέλος της πήγαμε και από την πινακοθήκη της Λάρισας, όπου και είδαμε δημιουργήματα παλαιοτέρων αλλά και συγχρόνων δημιουργών.
Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ
Το Σχολείο μας επισκέφτηκε και το μουσείο του Βόλου. Τα μουσείο αυτό είναι μεγάλο με πολλές αίθουσες και φτιάχνονται και άλλες για να τοποθετηθούν μέσα τα ευρήματα. Σ’ αυτό το μουσείο μάς συνόδεψε μία αρχαιολόγος που ήξερε τα πάντα, ό,τι κι αν τη ρωτούσαμε. Στο μουσείο συναντήσαμε τάφους με σκελετούς ανθρώπων, πολλά κοσμήματα, αγγεία, διάφορα σκεύη των γυναικών και μικρές και μεγάλες παραστάσεις ανθρώπων.
ΟΜΑΔΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗΣ
Εμείς, τα παιδιά της περιβαλλοντικής ομάδας του Γυμνασίου Καλλιθέας, αποφασίσαμε να κάνουμε φωτογραφική ομάδα για ν’ αποτυπώσουμε τα πιο ωραία μέρη των χωριών της επαρχίας μας. Η αφορμή για τη δημιουργία της ομάδας αυτής ήταν η εκδήλωση που διοργανώθηκε στο σχολείο μας, όπου φωτογράφος μάς παρουσίασε το θέμα “φωτογραφική μηχανή – φωτογράφιση”. Παρακινηθήκαμε επίσης και συζητώντας με το διευθυντή. Έτσι, μια μέρα που το υπόλοιπο σχολείο πήγε εκδρομή η ομάδα φωτογραφίας αποφάσισε να πραγματοποιήσει τη σκέψη της. Επισκεφτήκαμε λοιπόν τα χωριά:Καλλιθέα, Καλύβια, Πύθιο, Λόφο και Σκοπιά. Στην Καλλιθέα φωτογραφίσαμε και θαυμάσαμε τον υπέροχο συνδυασμό λίμνης-βουνού που μας έκανε εντύπωση, γιατί είναι ένα πρωτόγνωρο θέαμα για την περιοχή μας. Στα Καλύβια επισκεφτήκαμε και φωτογραφίσαμε τα υπέροχα παλιά χειμαδιά που υπάρχουν εκεί, καθώς και την παλαιότερη εκκλησία του χωριού, τον Άγιο-Γεώργιο.
Στο Πύθιο επισκεφτήκαμε τον λόφο των Αγίων-Αποστόλων, όπου υπάρχει το ομώνυμο εξωκκλήσι και φωτογραφίσαμε τους αρχαίους ναούς του Απόλλωνα, του Ποσειδώνα και της Αρτέμιδος. Επίσης, επισκεφτήκαμε και φωτογραφίσαμε τα Ασκηταριά (σπηλιές διαμορφωμένες από μοναχούς που κατοικούσαν εκεί). 
Τα παιδιά που έλαβαν μέρος στην ομάδα είναι: Έλλη Γκόλτσιου, Μπάμπης Καραγιάννης, Μάρθα Κατωτικίδου, Θεανώ Μαντζάρα, Αργυρώ Μπουσνάκη, Χαρά Νάνου, Διονυσία Παλάγκα, Γεωργία Παπαδοπούλου, Ευγενία Φράγκου, Έλσα Χαλκίδου, Αλέξανδρος Ανδρώνης, Αντωνία Κατσίμπουρα. Οι καθηγητές που συμμετείχαν: Αποστολάρα Γεωργία, Γεωργιάδης Κωνσταντίνος, Καϊμακάμη Νικολέτα και Μπασλής Δημήτριος.
ΣΕΒΑΣΜΟΣ στο ΒΟΥΝΟ ΤΩΝ ΘΕΩΝ
Μετά την ανάγνωση ενός άρθρου της εφημερίδας «Μακεδονία» διαπιστώσαμε πως οι κάτοικοι της Ανατολικής πλευράς του Ολύμπου αντιμετωπίζουν τον Όλυμπο διαφορετικά απ’ ότι τον αντιμετωπίζει η δική μας πλευρά. Οι κάτοικοι της Πιερίας δεν ζητούν παρεμβάσεις που θα βλάψουν το μυθικό βουνό. Ζητούν ενέργειες που θα αναδείξουν το φυσικό τοπίο, όπως αξίζει σε ένα παγκόσμιο μνημείο, (σαν τον Όλυμπο). Για τους ανθρώπους της Ανατολικής Πλευράς του Ολύμπου το τρίπτυχο Ακρόπολη, Αρχαία Ολυμπία και Όλυμπος αποτελεί ένα σημαντικό πλεονέκτημα το οποίο θα βοηθήσει πολύ στον τουρισμό. Με αυτόν τον τρόπο μιλάνε για ανάδειξη και όχι για ανάπτυξη του Ολύμπου, που θα πρέπει να διέπεται από κάποιες βασικές αρχές, όπως: το σεβασμό στο μνημείο, στη φύση και στον άνθρωπο. Γενικότερα αιτήματα των κατοίκων της περιοχής είναι ηπίων μορφών παρεμβάσεις που θα έχουν στόχο να γίνει ο Όλυμπος επισκέψιμος για περισσότερο κόσμο που δεν είναι εξειδικευμένος στην ορειβασία.
Μας κάνει εντύπωση το γεγονός ότι ακόμη και στη διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων δεν υπάρχει κανένα αγώνισμα ή εκδήλωση που να συνδέεται με τον Όλυμπο και αναρωτιόμαστε :τώρα, κατά τη διοργάνωση των Μεσογειακών αγώνων, θ’ αναδειχτεί το γεγονός ότι διεξάγονται στις παρυφές του Ολύμπου;
Γενικότερα, πολλοί κάτοικοι ζητούν την τουριστική προβολή του βουνού για την προσέλκυση επισκεπτών, ώστε να ζωντανέψουν και οι γύρω οικισμοί. Aυτό που αποτελεί φυσικά απαραίτητη προϋπόθεση των κάθε λογής παρεμβάσεων είναι να σέβονται απόλυτα το καθεστώς προστασίας του Ολύμπου.
Έτσι δείχνει το παράδειγμα του Αμπρούτσο, στην Ιταλία, το οποίο έχει κοινά χαρακτηριστικά με τον Όλυμπο. Γι’ αυτό το λόγο οι Ιταλοί χώρισαν το πάρκο σε τέσσερις ζώνες:
Στην πρώτη ζώνη υπάρχουν οι ψηλότερες κορυφές του βουνού, όπου οι επισκέπτες μπαίνουν μέσα με απόλυτο σεβασμό. Ακόμη και το περπάτημα γίνεται από συγκεκριμένα μονοπάτια.
Τη δεύτερη ζώνη αποτελεί το μεγαλύτερο τμήμα του βουνού, εκεί ασκείται μόνο η υλοτομία και η κτηνοτροφία.
Η τρίτη ζώνη καλύπτεται από κοιλάδες, πεδιάδες και μη ορεινές εκτάσεις στις οποίες ασκούνται παραδοσιακές καλλιέργειες, χωρίς να επιτρέπονται οι χρήσεις φυτοφαρμάκων.
Στην τέταρτη ζώνη περιλαμβάνονται όλοι οι οικισμοί της περιοχής που συνδυάζονται με το φυσικό περιβάλλον και την αρχιτεκτονική του χώρου.
Τέλος, αν ακολουθήσουμε κι εμείς τα βήματα των κατοίκων του Αμπρούτσο, μπορούμε ν’ αναδείξουμε τον Όλυμπο, χωρίς να τον καταστρέφουμε, συνειδητοποιώντας τη μεγάλη του αξία .Το άρθρο συνέταξαν οι μαθήτριες
Ευγενία Φράγκου, Μαργαρίτη Μαργαρίτα, Νάνου Χαρά
ΜΑΤΖΙΚΕΡΤ-ΜΝΗΜΗ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑΣ
(μαρτυρία του παππού Αλεξάνδρου Ασσυχίδη, με στοιχεία από το βιβλίο του Βασίλη Χουρίδη «Δεμένοι με τον πόνο»)
Ήταν 11-8-1919 όταν ο αρχηγός της πορείας, Νικόλαος Αλεξανδρίδης, έδωσε σύνθημα για να ξεκινήσουν την μεγάλη πορεία. Κανείς δεν μιλά, κανείς δεν ανασαίνει. Μόνο το τραγούδι του λυράρη ακούγεται, γεμάτο πόνο. Περπατούν μέρες και νύχτες και το ταξίδι τελειωμό δεν έχει… Πήραν το καράβι για να φτάσουν στην Ελλάδα. Έφτασαν στην Θεσσαλονίκη και όταν κατέβηκαν, πήγαν στον καταυλισμό της Καλαμαριάς, εκεί που υπήρχαν πολλοί Πόντιοι. Ο καταυλισμός δεν είχε ούτε λουτρά, ούτε φωτιά, γιατί ήταν χειμώνας, αλλά ούτε και αποχωρητήρια. Ο ρατσισμός σε όλο του το μεγαλείο! Παντού κλειστές οι πόρτες για τους Πόντιους. Αξιωματικοί δεν γινόταν δεκτοί στο στρατό, δάσκαλοι έμεναν έξω από τα σχολεία, παπάδες έξω από τις εκκλησίες. Κι αφού οι Πόντιοι πέρασαν αυτό το καλοκαίρι, κατέβηκαν όλοι στην Ελασσόνα, αλλά εκεί τους περίμενε ένα νέο μαρτύριο. Η ελονοσία ήταν ο μόνος φόβος εκείνη την εποχή κι έτσι μια μέρα τον Απρίλη, ο Ελευθέριος Χουρίδης μαζί με τον Νικόλαο Αλεξανδρίδη και πολλούς άλλους ήρθαν στην Καλλιθέα. Προχώρησαν λίγα χιλιόμετρα πιο δεξιά και είδαν να πηγάζει κρύο νερό σ’ ένα μέρος κοντά στο σημερινό χωριό Ολυμπιάδα. Το μέρος ήταν άγριο, αλλά επειδή ήταν κοντά στον Όλυμπο δεν είχαν κίνδυνο από την ελονοσία. Πήγαν στην Ελασσόνα και δήλωσαν την τοποθεσία. Έτσι, το Μάιο του 1921 εγκαταστάθηκαν εκεί και χρειάστηκε πολύς ιδρώτας και κόπος για να φτιάξουν τα πρώτα σπίτια. Το 1924 έχτισαν την δεσπόζουσα εκκλησία του Αγίου Γεωργίου για να τους θυμίζει το αγαπημένο τους Μάτζικερτ.
Αλέξανδρος Ασσυχίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου