Συνολικές προβολές σελίδας

4ο ΕΠΑ.Λ. Λάρισας: "Το πράσινο στην πόλη της Λάρισας"

Συντονίστρια Εκπαιδευτικός: Σπανού Ευθυμία

Παιδαγωγική Ομάδα: Κοροβέσης Γεώργιος



ΜΑΘΗΤΕΣ - ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ του 4ου ΕΠΑΛ

Αντωνιάδη Ειρήνη
Βράκα Αγλαία
Βράκας Χρήστος
Γερακούδη Βασιλική
Γκαραβέλη Ειρήνη
Γκουντουβάς Νικόλαος
Καρακώστας Αθανάσιος
Κοσιώρη Αλίκη
Κώτση Γιώργος
Μακρή Ειρήνη
Μόκα Αναστασία
Νικολοπούλου Χριστίνα
Παπαρίζου Δέσποινα
Τζάρτας Δημήτριος
Κουτσουμπού Δήμητρα
Δραχαλίβας Δημήτριος
Μάντζιος Γεώργιος
Λιάγκας Χρήστος
Μιχαλάρη Αλέξανδρος-Κων/νος
Μότση Ιωάννα
Μαβίδου Στυλιανή



"Το πράσινο στην πόλη της Λάρισας"
Η σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και στη φύση είναι τόσο παλιά, όσο η δημιουργία της ζωής.

Σήμερα όμως, ζούμε μια πραγματικότητα που εμποδίζει αυτή την πανάρχαια σχέση.
Ζώντας μέσα στις μεγαλουπόλεις όπως είναι η πόλη της Λάρισας, γιγαντώνεται η ανάγκη να ξαναβρούμε αυτή τη χαμένη ισορροπία ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση. Άλλες φορές ο άνθρωπος πολλαπλασιάζει της προσπάθειες για να γεφυρώσει αυτό το χάσμα. Άλλες πάλι αναλώνεται στη δίνη της καθημερινότητάς του και ξεχνάει τι είναι αυτό που έχει πραγματική ανάγκη για να αναπνεύσει.
Η αγάπη του ανθρώπου για τα φυτά και το πράσινο είναι δεδομένη.
Μέσα σε μια πόλη ο καθένας θα μπορούσε να συμβάλλει ώστε να μην υπερισχύει το μπετόν, αλλά το πράσινο. Ένας μικρός κήπος, ένα προσεγμένο μπαλκόνι, μια ταράτσα με φύτευση, ακόμα και τα φυτά εσωτερικού χώρου μπορούν να αλλάξουν τη διάθεσή μας και το σύνολο του πράσινου στην πόλη γενικά
Η πολιτεία απ’ την άλλη μεριά έχει εξίσου υποχρέωση να φροντίζει για ανάλογη στάση σε μεγαλύτερη κλίμακα. Τα φροντισμένα πάρκα, οι πλατείες, τα μεγάλα δέντρα, τα ανθισμένα παρτέρια είναι η “εικόνα” της πόλης. Δείχνει με κάποιον τρόπο ποιοί άνθρωποι την κατοικούν, πόσο φροντίζουν την ποιότητα ζωής τους και πόσο η αισθητική έχει νόημα γι’ αυτούς και υλική υπόσταση.
Κηπουρική: όρος που περικλείει μέσα του πολλές έννοιες: μας θυμίζει αμέσως τα λουλούδια και τους καλλωπιστικούς θάμνους, αλλά και το λαχανόκηπο, τα καρποφόρα δέντρα, την ταράτσα και το μπαλκόνι, το θερμοκήπιο.



Α) Κήπος
Ένας κήπος περιλαμβάνει συνήθως λουλούδια, θάμνους, δέντρα, λαχανικά, χλοοτάπητα (γκαζόν), χώρους για ξεκούραση. Στην περίπτωση των δημόσιων κήπων η σχεδίαση και η εγκατάστασή τους έχει γίνει από κάποιον ειδικό κηποτέχνη. Στους ιδιωτικούς, άλλες φορές γίνεται πάλι από ειδικό, άλλες από οποιονδήποτε έχει της βασικές γνώσεις αλλά προπάντων το μεράκι για να ασχοληθεί.
Η περίοδος που ένας κήπος χρειάζεται περιποίηση και συντήρηση είναι από τα μέσα της άνοιξης έως το φθινόπωρο. Για της διάφορες εργασίες πάνω στα δέντρα και τους θάμνους, η σωστή εποχή αρχίζει το Σεπτέμβριο και φτάνει ως τα τέλη του Απριλίου.


Β) Παράθυρα και μπαλκόνια
Στην πόλη μας οι περισσότεροι κάτοικοι ζουν σε πολυκατοικίες. Τα διαμερίσματά τους έχουν σαν ‘κήπο’ μόνο το πρεβάζι των παραθύρων ή το άλλοτε ευρύχωρο κι άλλοτε μικροσκοπικό μπαλκόνι. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας κάνει να παραιτούμαστε από την αγάπη για την καλλιέργεια των φυτών.
Ακόμη κι εδώ μπορούν να διαμορφωθούν μικρά ‘θαύματα’ που θα αλλάξουν την πολλές φορές γκρίζα μας διάθεση.
Υπάρχουν και αρκετές μονοκατοικίες, όπου υπάρχει δυνατότητα για κάτι πιο οργανωμένο και εκτεταμένο.

Γ) Φυτά εσωτερικών χώρων
Είναι συνήθως τα φυτά που λόγω κλίματος δεν μπορούν να ζήσουν στην ύπαιθρο. Χρειάζονται συγκεκριμένες θερμοκρασίες και συνθήκες φωτισμού-σκιάσεως που παρέχονται πιο εύκολα στο εσωτερικό του σπιτιού μας. Υπάρχει τεράστια ποικιλία φυτών εσωτερικού χώρου όπως τα κακτοειδή, οι ορχιδέες, τα φοινικοειδή κλπ.


Δ) Καρποφόρα δέντρα
Τα καρποφόρα δέντρα, μεμονωμένα η σε ομάδες, φυτεύονται όπως και τα καλλωπιστικά. Τα δέντρα αυτά όμως, απαιτούν περισσότερες φροντίδες για να μπορούν να έχουν άφθονους και γερούς καρπούς. Χρειάζονται κλάδεμα και ψεκασμούς εναντίον των ποικίλων ασθενειών.

Ε) Λαχανόκηπος
Η καλλιέργεια των λαχανικών δεν επιβάλλει και ανάγκη τη δημιουργία ενός αληθινού λαχανόκηπου. Λίγα αρωματικά φυτά, μερικές ρίζες μαρούλι ή μερικά φυτά ντομάτας μπορούν να καλλιεργηθούν σε οποιονδήποτε ελεύθερο χώρο, ακόμα και σε δοχείο στο μπαλκόνι ή στην ταράτσα.
Το έδαφος για τα λαχανικά προετοιμάζεται και εμπλουτίζεται με θρεπτικές ουσίες μέσα στους χειμερινούς μήνες, από το Νοέμβριο μέχρι το Μάρτιο, για να είναι αμέσως μετά έτοιμο να δεχτεί τους σπόρους και τα φυτά των λαχανικών.

ΣΤ) Βραχόκηπος
Η εγκατάσταση ενός βραχόκηπου είναι μια λύση που συναντάμε όλο και περισσότερο σε σημεία της πόλης μας. Κάποιες φορές καλύπτει μια μικρή επιφάνεια όπου λόγω της ιδιαίτερης μορφής του προσδίδει ενδιαφέρον. Άλλες φορές χρησιμοποιείται σε μεγάλες επιφάνειες όπου η εμβόλιμη χρήση του σπάει τη μονοτονία. Και στις δύο περιπτώσεις πρέπει το αποτελέσμα να μην μοιάζει τεχνητό, αλλά φυσικό. Αυτό πετυχαίνεται αν χρησιμοποιήσουμε κάποιες πέτρες σε ακανόνιστο σχήμα. Οι μεγαλύτερες πέτρες τοποθετούνται ψηλότερα, ενώ οι μικρότερες στο κάτω μέρος της κλίσης που συνήθως υπάρχει. Τα φυτά φυτεύονται ενδιάμεσα. Διαλέγουμε σωστά και κατάλληλα είδη φυτών και από βοτανολογική και από αισθητική άποψη. Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας την μελλοντική ανάπτυξη των φυτών ώστε να μην τα φυτέψουμε ούτε πολύ κοντά ώστε κάποια να ‘πνιγούν’, ούτε πολύ μακριά γιατί θα αφήσουμε χώρο για να αναπτυχθούν αγριόχορτα.
Υπάρχουν συγκεκριμένα είδη φυτών που είναι κατάλληλα για βραχόκηπο. Κάποια απ’ αυτά είναι το δεντρολίβανο,ο άλυσσος, το ηλιάνθεμο, το υπέρικο, το γαρύφαλλο, οι πρίμουλες, το θυμάρι, η γιούκα, η καμπανούλα, το ρείκι, η λεβάντα, η βερόνικα κλπ.

Ζ) Χλοοτάπητας (γκαζόν)
Στην πόλη μας ο χλοοτάπητας χρησιμοποιείται σε δύο περιπτώσεις.
α) Για να καλύψει μικρές επιφάνειες ανάμεσα σε θάμνους ή εποχιακά φυτά.
β) Για να καλύψει αρκετά μεγάλες επιφάνειες σε κάποια πάρκα και πλατείες.
Έχει το πλεονέκτημα ότι είναι πράσινος σε κάθε εποχή του χρόνου, δίνει αίσθηση ‘άπλας’
σ’ ένα χώρο και μια πολύ γαλήνια αισθητική όψη. Χρειάζεται αρκετή φροντίδα: επιμελημένο καθάρισμα από φύλλα ή οτιδήποτε άλλο ξεχωρίζει, κυλίνδρισμα την άνοιξη, λίπανση και κούρεμα όταν το ύψος του γρασιδιού ξεπερνάει τα 3-4 εκ. Αυτές οι εργασίες ανάλογα με την επιφάνεια κάλυψης γίνονται είτε με χειροκίνητα είτε με μηχανοκίνητα εργαλεία

Η) Φυτά και μολυσμένη ατμόσφαιρα
Στις σύγχρονες πόλεις που είναι πνιγμένες στο καυσαέριο, η ατμοσφαιρική μόλυνση αποτελεί έναν περιοριστικό παράγοντα στην καλλιέργεια των φυτών, αφού όλα τα είδη δεν είναι αρκετά ανθεκτικά σ’ αυτήν. Μερικά όμως είδη, μπορούν να καλλιεργηθούν με κάποια σχετική επιτυχία.
Είναι βέβαιο ότι η μόλυνση της ατμόσφαιρας αλλοιώνει τη συμπεριφορά των φυτών επιβραδύνοντας την ανάπτυξή τους και καθυστερώντας την ανθοφορία τους, σε σύγκριση με τη φυσιολογική τάξη του φυτικού βασιλείου.
Μερικά δέντρα και θάμνοι αλλάζουν χαρακτηριστικά και από αειθαλή συμπεριφέρονται σαν φυλλοβόλα και ρίχνουν τα φύλλα τους.
Όμως παρά την υψηλή συγκέντρωση ανυδρίτη του θειϊκού οξέως στην ατμόσφαιρα, παρά τους καπνούς από τα καλοριφέρ ακόμα και στα αστικά κέντρα ανακαλύπτει κανείς ‘οάσεις’ σε δημόσια πάρκα, ανθισμένες βεράντες ή μικρούς καταπράσινους κήπους. Εντελώς παράδοξα υπάρχει και κάποιο θετικό στοιχείο από τη μόλυνση: τα φυτά της πόλης μοιάζουν να έχουν μεγαλύτερη αντοχή στις αρρώστιες από μύκητες κι άλλα παράσιτα.
Η μολυσμένη ατμόσφαιρα προκαλεί επίσης μείωση της ηλιοφάνειας και περιορίζει την ένταση των ηλιακών ακτινών, με αποτέλεσμα να ελαττώνεται η δραστηριότητα της χλωροφυλλικής σύνθεσης κι επομένως η παραγωγή θρεπτικών ουσιών. Άρα η εκλογή φυτών για την πόλη θα πρέπει να εξαρτάται κι απ’ τον συντελεστή ‘φωτισμός’.
Μια άλλη αρνητική πλευρά της μόλυνσης, κι αυτή πολύ σοβαρή, είναι ότι το έδαφος συσσωρεύει δηλητηριώδεις ουσίες και με τον καιρό εξασθενεί από άποψη γονιμότητας. Τα κατάλοιπα φτάνουν στο έδαφος είτε σε απευθείας επαφή με την ατμόσφαιρα, είτε μεταφερμένα από τη βροχή, που εκτελεί χρέη μεταφορέα ανάμεσα στον αέρα, τα φύλλα και το έδαφος. Είναι σημαντική λοιπόν η επιλογή των φυτών.
Σε γενικές γραμμές στην πόλη διαλέγουμε θάμνους και δέντρα που είναι φυλλοβόλα. Αν θέλουμε αειθαλή, προτιμούμε τα δέντρα με γυαλιστερό φύλλωμα γιατί αυτά καταφέρνουν να επιζήσουν καλύτερα σε μολυσμένη ατμόσφαιρα σε σύγκριση μ’ αυτά που έχουν ματ φύλλα.
Παράδειγμα αποτελούν οι μανόλιες (Magnolia stellata), πολλοί απ’ τους σφενδάμους , η ιπποκαστανιά, ο πλάτανος, οι κέδροι, οι ευκάλυπτοι, οι κύτισοι, ο προύνος, οι σουρβιές, οι βερβερίδες, οι φορσύθιες, τα κυδωνίαστρα, τα σπάρτα, ο ελαιόπρινος, το λιγούστρο, ο ιβίσκος, οι τριανταφυλλιές, τα υπέρικα, οι κισσοί, η φασκομηλιά, το αντίρρινο (σκυλάκι), η βίγκα κ.α


Θ) Αναρριχώμενα φυτά
Είναι τα φυτά που έχουν την ικανότητα να ‘γαντζώνονται’ σ’ ένα στήριγμα ή να σχηματίζουν ‘ ζωηρά’ κλαδιά που μπορούν με διάφορες δυνατότητες να χρησιμοποιηθούν σ’ έναν κήπο, ένα μπαλκόνι ή μια ταράτσα.
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για την καλλιέργεια των αναρριχώμενων φυτών. Συχνά, φυτεύονται γιατί είναι χρήσιμα για να κρύψουν έναν αντιαισθητικό τοίχο. Άλλες φορές με τη βοήθεια ενός καφασωτού μπορούν να δημιουργήσουν μια ζώνη σκιάς ή για απομόνωση από τους γείτονες. Αναπτύσσονται σε χρόνο ρεκόρ και η πυκνή τους βλάστηση σχηματίζει ένα συμπαγές και σχεδόν αδιαπέραστο προπέτασμα. Συνηθέστερα η χρήση τους είναι καθαρά διακοσμητική: διακοσμούν ένα απλό πηγάδι, ομορφαίνουν τα κάγκελα των μπαλκονιών, έναν ξύλινο φράχτη, ένα ξερό δέντρο, καλύπτουν με λουλούδια μία κολώνα, ένα φωτιστικό.
Τα αναρριχώμενα που βλέπουμε πιο συχνά στη Λάρισα είναι: το αγιόκλημα, η κληματίδα, η μπιγκόνια, η γλυσίνα, το γιασεμί, η τριανταφυλλιά, ο κισσός, η αμπέλοψη, η πασιφλόρα, πυράκανθος.


Γενικές πληροφορίες

Πασχαλιά: έχει χαριτωμένα ανοιξιάτικα, αρωματικά λουλούδια και είναι εύκολη στην καλλιέργεια. Οι ανθοκόμοι έχουν δημιουργήσει πολυάριθμες ποικιλίες, κι έτσι υπάρχει μεγάλη δυνατότητα επιλογής. Τα χρώματα ξεκινούν από το πατροπαράδοτο λιλά και καταλήγουν στο άσπρο, στο ροζ και στο κόκκινο.

Πυράκανθος ή κυδωνίαστρο: αειθαλές φυτό που αναπτύσσεται ρωμαλέα και το χειμώνα καλύπτεται από κίτρινους ή κόκκινους καρπούς. Απλώνεται πολύ, γι’ αυτό φυτεύεται σε αποστάσεις 75-100 cm.

Δάφνη: έχει μεγάλα αειθαλή φύλλα, συμπαγή σε σκούρο πράσινο χρώμα. Φτάνει σε ύψος 2 m.

Αγιόκλημα: Χρωματίζει και αρωματίζει πέργκολες, τοίχους, προσόψεις. Ανθίζει από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο. Προτιμά τη σκιά και αναπτύσσεται γρήγορα..

Κισσός: πολύτιμο φυτό, επειδή είναι απ’ τα λίγα αναρριχώμενα που δέχονται τη σκιά, την έκθεση στο βορρά, το κρύο και το φτωχό έδαφος. Υπάρχουν ποικιλίες με πολύχρωμα φύλλα που όμως είναι πιο ευαίσθητες.

Κληματίδα: το ενδιαφέρον του έγκειται στην ομορφιά και την ποικιλία των λουλουδιών του που ανοίγουν σχεδόν χωρίς διακοπή απ’ τον Ιούνιο ως το τέλος Σεπτεμβρίου. Υπάρχουν ποικιλίες με μεγάλα λουλούδια και άλλες με μικρά λουλούδια που έχουν μεγαλύτερη ανάπτυξη.

Γιασεμί: α)Το χειμωνιάτικο γιασεμί είναι πολύ ανθεκτικό και αναπτύσσεται καλά ακόμα και σε τοίχους με βόρεια έκθεση. Τα κίτρινα λουλούδια του ανοίγουν από τον Ιανουάριο. Το μειονέκτημά του είναι η αρκετά άτακτη βλάστησή του.
β)Το λευκό γιασεμί είναι ανθεκτικό κι αυτό αλλά πιο απαιτητικό στο θέμα της έκθεσης. Τα λευκά και πολύ αρωματικά λουλούδια του ανοίγουν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.
γ)Το ισπανικό γιασεμί μοιάζει με το λευκό αλλά δεν είναι τόσο ανθεκτικό όσο αυτό.
δ)Το υβρίδιο γιασεμί έχει λουλούδια σε λεπτό ροζ χρώμα.



Αναρριχώμενη τριανταφυλλιά: η ανθοφορία της είναι η πιο θεαματική απ’ όλες τις ανθοφορίες όλων των αναρριχώμενων φυτών. Η ποικιλία των μορφών και των χρωμάτων των λουλουδιών είναι εξαιρετικά μεγάλη. Διακρίνουμε δύο βασικές κατηγορίες α) οι «πολύφορες» τριανταφυλλιές που ανθίζουν όλο το καλοκαίρι με λιγότερα άνθη β)αυτές που ανθίζουν για τρεις περίπου εβδομάδες κατά τον Μάιο- Ιούνιο ή τον Ιούλιο με μεγάλη ένταση.

Αμπέλοψη: η εξαιρετική της ανάπτυξη επιτρέπει την επένδυση μεγάλων τοίχων χωρίς προβλήματα. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του και ταυτόχρονα η γοητεία αυτού του αναρριχώμενου φυτού συνίσταται στις ωραιότατες αποχρώσεις του κόκκινου που παίρνει το φύλλωμά του το φθινόπωρο. Το χειμώνα τα φύλλα του πέφτουν. Προσαρμόζεται σε οποιαδήποτε έκθεση έστω κι αν έχει κάποια προτίμηση στα ηλιαζόμενα μέρη.

Χρυσάνθεμο: ανθίζει συνήθως απ’ τον Οκτώβριο ως τα τέλη Νοεμβρίου, είτε βρίσκονται σε γλάστρα είτε στο έδαφος. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες και διάφορα χρώματα και μορφές.

Πασιφλόρα ή ρολογιά: φυλλοβόλο, ανθοφόρο, αναρριχόμενο φυτό που χρειάζεται ήλιο και ήπιο κλίμα, κατάλληλο να στολίζει τοίχους και πέργκολες. Τα λουλούδια του διαρκούν μια μέρα μόνο και είναι μεγάλα (6-8 cm) με διάφορα χρώματα. Σε σωστή θερμοκρασία μπορεί να ωριμάσουν κιτρινοπορτοκαλόχρωμοι καρποί σε σχήμα δαμάσκηνου.

Δενδρολίβανο: αειθαλές φυτό, θαμνώδες, με διακοσμητικό και πολύ αρωματικό φύλλωμα που χρησιμοποιείται και στη μαγειρική. Τα λουλούδια του είναι ροζ, στο χρώμα της λεβάντας, μπλε ή άσπρα και ανοίγουν από το Μάρτιο ως τον Σεπτέμβριο.

Κυκλάμινο: είναι ένα πολύ ανθεκτικό φυτό με πολύ ευαίσθητα και κομψά ροζ λουλούδια. Τα φύλλα του έχουν βαθύ πράσινο χρώμα με ασημόχρωμες κηλίδες. Δεν ξεπερνά τα 10 cm ύψος αλλά αναπτύσσεται στα πλάγια ώστε να σχηματίζει ένα λουλουδιασμένο χαλί. Τα λουλούδια ανοίγουν από τον Δεκέμβριο ως τον Μάρτιο.

Πρίμουλα: ανθίζει στην αρχή της άνοιξης. Υπάρχει σε πολλά χρώματα με λουλούδια μονόχρωμα ή δίχρωμα που έχουν στο κέντρο μια κηλίδα κιτρινοπορτοκαλί.

Τουλίπα: ένα εξαιρετικά σημαντικό βολβώδες φυτό με ανοιξιάτικη ανθοφορία. Τη συναντάμε σε πολλές ποικιλίες και χρώματα.

Αγαύη: φυτό με μεγάλα φύλλα, σαρκώδη και χυμώδη, συχνά οδοντωτά στις παρυφές που καταλήγουν σε αγκάθι. Ανθίζει αργά, ίσως και ποτέ. Χρησιμοποιείται σε πάρκα.

Ακακία: διακοσμητικό δέντρο με μικρά λουλούδια που εμφανίζονται τον Μάρτιο- Απρίλιο.

Άλυσσος: ανθεκτικό φυτό που κατάγεται απ’ την Ευρώπη και τη δυτική Ασία. Είναι ποώδες και θαμνώδες, διαφόρων διαστάσεων, κατάλληλο για βραχόκηπους και μπορντούρες. Έχουν πλούσια καλοκαιρινή ανθοφορία.

Αντίρρινο ή σκυλάκι: πολυετές φυτό με ξυλώδες στέλεχος στη βάση και ύψος 25 cm. Τα φύλλα του βρίσκονται στα χαμηλά μέρη του φυτού κι έχουν μίσχο, ενώ αυτά που βρίσκονται ψηλότερα, είναι άμισχα. Τα λουλούδια του είναι αρωματικά και εμφανίζονται τον Ιούνιο. Χρησιμοποιείται σε μπορντούρες και βραχόκηπους. Το βρίσκουμε σε όλα τα χρώματα εκτός από μπλε.

Βασιλικός: αρωματικό φυτό μονοετές, ποώδες, ύψους 30-40 cm με στέλεχος που έχει πολλά κλαδιά και πυκνό φύλλωμα σε φωτεινό πράσινο χρώμα.

Γαρυφαλλιά: υπάρχουν πολλά είδη με κοινά τα βασικά τους χαρακτηριστικά: στελέχη με γωνίες και λογχμοειδή φύλλα. Καλλιεργείται για την πλούσια ανθοφορία του. Τα λουλούδια της έχουν διάφορα χρώματα και ένα ευχάριστο άρωμα.

Γιούκα: αειθαλές, ανθεκτικό και μακρόβιο φυτό με εξωτικό φύλλωμα και θεαματική ανθοφορία. Έχει μακριά, ταινιόμορφα και δερματώδη φύλλα που καταλήγουν σε αγκάθι και σχηματίζονται ενωμένα σε θυσάνους απ’ ευθείας απ’ το έδαφος ή στην κορυφή του στελέχους. Παρουσιάζουν κωνοειδή λουλούδια που προβάλλουν απ’ το κέντρο του φυτού από το καλοκαίρι ως το φθινόπωρο.

Γιουνίπερος: αειθαλές δέντρο, κωνοφόρο. Κάποια έχουν κωνωτή ή ακανόνιστη μορφή, ενώ άλλα είναι πλαγιόκλαδα ή και έρποντα. Έχει μικρά φύλλα που στην αρχή είναι βελονοειδή και αργότερα γίνονται λεπτοειδή, επάλληλα και μερικές φορές μυτερά. Παράγει καρπούς απ’ όπου εξάγεται αιθέριο έλαιο που χρησιμοποιείται στην ποτοποιία και μια εσάνς με φαρμακευτικές ιδιότητες.

Δράκαινα: θαμνώδες, αειθαλές φυτό με όμορφο φύλλωμα. Έχει γραμμοειδή φύλλα σε βαθυπράσινο χρώμα.

Κατηφές: ανθεκτικό φυτό κατάλληλο για παρτέρια, εύκολης καλλιέργειας με πλούσια και παρατεταμένη ανθοφορία. Έχει λογχοειδή οδωντωτά φύλλα που όταν τα τρίψει κανείς αναδίνουν μια έντονη και δυσάρεστη μυρωδιά. Τα άνθη του έχουν χρώμα άσπρο σαν μαργαρίτα ή διπλά σαν γαρύφαλλο σε διάφορα χρώματα από το κίτρινο λεμονί ως το βαθύ πορτοκαλί. Όταν κοπούν, διαρκούν πολύ.

Κέδρος: αειθαλές, μακρόβιο, κωνοφόρο σε μεγάλες διαστάσεις ( ύψος έως 40 m ). Τα νεαρά κλαδιά φέρουν σ’ ολόκληρο το μήκος τους λεπτά βελονοειδή φύλλα, ενώ αυτά που η ηλικία τους ξεπερνά τον ένα χρόνο, έχουν επίσης βελονοειδή φύλλα, αλλά πιο κοντά και ενωμένα σε θυσάνους. Τα δέντρα αυτά παράγουν κώνους αλλά μόνο όταν ενηλικιωθούν. Οι κέδροι αναπτύσσονται γρήγορα και είναι κατάλληλοι για πάρκα και μεγάλους κήπους.

Ροδιά: θαμνώδες, φυλλοβόλο φυτό που καλλιεργείται για τους καρπούς του αλλά και για τη διακοσμητική του αξία. Στον καρπό της ροδιάς, το ρόδι, σύμβολο γονιμότητας από την αρχαιότητα, αποδίδονταν φαρμακευτικές ιδιότητες. Τα λουλούδια της, με σωληνοειδές σχήμα, ανοίγουν από το Μάιο έως τον Ιούλιο και έχουν όμορφο ζωηρό κόκκινο χρώμα. Οι καρποί της είναι σφαιρικοί, με χοντρή φλούδα, χυμώδη σάρκα που διαιρείται σε 7-15 χώρους μέσα στους οποίους περιέχονται πολυάριθμοι σπόροι. Οι καρποί ωριμάζουν το φθινόπωρο παίρνοντας ερυθροκίτρινο χρώμα.

Πεύκη: αειθαλές δέντρο, άλλες φορές χαμηλό με πολλά έρποντα στελέχη ( ύψους έως 1 m ), άλλες υψηλότερο ( ύψους έως 80 m ). Οι βελόνες ( τα φύλλα ) του πεύκου φέρονται ανά 2,3 ή 5 μαζί. Το ξύλο του πεύκου είναι καλής ποιότητας και χρησιμοποιείται στην επιπλοβιομηχανία, στην παρκετοβιομηχανία και την χαρτοποιία. Τα πεύκα φυτεύονται μεμονωμένα ή σε ομάδες κάποιες φορές για τον σχηματισμό φυσικών ανεμοφρακτών γιατί είναι εξαιρετικά ανθεκτικά.

Πλάτανος: μεγάλο, μακρόβιο, φυλλοβόλο δέντρο που φτάνει σε ύψος 50 m. Έχει ογκώδη κορμό που συνήθως διακλαδίζεται λίγα μέτρα πάνω απ’ το έδαφος. Ο φλοιός του κορμού είναι λεπτός και ανοιχτοκίτρινος, αποσπάται εύκολα σε λέπια, αφήνοντας εκτεθειμένο το λείο στρώμα που βρίσκεται από κάτω.

Κυπαρίσσι: αειθαλές κωνοφόρο με μεγάλο ύψος και συμπαγή κόμη σε σχήμα κολώνας. Τα φύλλα, λεπιοειδή και τριγωνικά, καλύπτουν εντελώς τα κλαδιά. Οι κώνοι, έχουν στρογγυλωπό σχήμα και αγκαθωτά λέπια. Αν τοποθετηθούν σε πυκνές σειρές, αποτελούν ιδεώδεις φράκτες ή ανεμοφράκτες. Το ξύλο τους, σκληρό και αρωματικό, χρησιμοποιείται στην ξυλουργική.

Λεβάντα: θαμνώδες, αειθαλές και ανθεκτικό φυτό. Έχει επιμήκη γκριζοπράσινα φύλλα και σωληνοειδή λουλούδια. Το άρωμά της ποικίλει. Είναι κατάλληλη για μπορντούρες. Το αιθέριο έλαιο που παράγεται με απόσταξη των λουλουδιών της, χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και τη σαπωνοποιία. Τα αποξηραμένα λουλούδια της, χρησιμοποιούνται για τον αρωματισμό των ρούχων ή για την παρασκευή μειγμάτων από αρωματικά βότανα.

Λεύκα: ανθεκτικό φυλλοβόλο δέντρο που αναπτύσσεται γρήγορα και αντέχει στους καπνούς και στα καυσαέρια. Τα φύλλα της έχουν μακρύ μίσχο και γι’ αυτό δημιουργούν έναν ανάλαφρο κυματισμό με το ελάχιστο φύσημα του ανέμου. Οι λεύκες φυτεύονται σαν καλλωπιστικά δέντρα σε κήπους και πάρκα.
















Δεν υπάρχουν σχόλια: