Συντονίστρια του Προγράμματος: Γκούλιου Βασιλική
Παιδαγωγική Ομάδα: Ραπτοπούλου Ειρήνη
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Τη σχολική χρονιά 2011 - 2012, 23 μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου του 3ου Γυμνάσιου Λάρισας με τη βοήθεια των καθηγητριών Βασ. Γκούλιου ΠΕ04 και Ειρ. Ραπτοπούλου ΠΕ05, συμμετείχαν στο Πρόγραμμα Αγωγής Υγείας με τίτλο: « Ακόμα ένα ποτηράκι; - Όχι ευχαριστώ»
Σαν στόχοι του προγράμματος τέθηκαν οι παρακάτω:
1) Να αναπτύξουν οι μαθητές ερευνητικό πνεύμα.
2) Να μάθουν να συνεργάζονται σε επίπεδο ομάδας.
3) Να ενημερωθούν γενικά για το αλκοόλ.
4) Να ευαισθητοποιηθούν σχετικά με τους κινδύνους που εγκυμονεί η κατανάλωση αλκοόλ.
5) Να ερευνήσουν τη χρήση του αλκοόλ στη καθημερινή ζωή.
6) Να ερευνήσουν για την κατανάλωση αλκοόλ στην εφηβική ηλικία.
Οι μαθητές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα ήταν οι παρακάτω:
1) Βλαχοδήμος Μιχάλης
2) Γιαννούτσος Γιάννης
3) Γκαρλέμου Κατερίνα
4) Δαγκλή Ευαγγελία
5) Διαμαντής Αλέξανδρος
6) Δικτόπουλος Αγγελος
7) Καταραχιά Δήμητρα
8) Καμπούρη Ερμιόνη
9) Καραλή Νερατζούλα
10) Κούτρα Ατεμις
11)Κύρκου Βασιλική
12) Κωνσταντίνου Αρτεμις
13) Μακρίδης Θεοδόσης
14) Μανδραβέλης Θάνος
15) Μαστρογιώργος Γιώργος
16) Μπιτίρνα Μαρία
17) Νταφοπούλου Παρασκευή
18) Παρασκευαϊδη Χριστίνα
19) Πρασσά Μαρία
20) Σακαλής Αγγελος
21) Σπανός Φάνης
22) Τσακανιά Σωτηρία
23) Χάσκο Χριστίνα
Οι μαθητές χωρίστηκαν σε 5 ομάδες οι οποίες ασχολήθηκαν με τα παρακάτω θέματα:
Η 1η ομάδα ασχολήθηκε γενικά με το αλκοόλ και τα οινοπνευματώδη ποτά καθώς και τις μεθόδους παραγωγής τους.
Η 2η ομάδα διατύπωσε ένα ερωτηματολόγιο το οποίο μοίρασε σε μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου του σχολείου μας και σε μαθητές του 3ου Λυκείου. Στη συνέχεια επεξεργάστηκε τις απαντήσεις των μαθητών και έβγαλε ανάλογα συμπεράσματα.
Η 3η ομάδα ασχολήθηκε με τις βλαβερές συνέπειες της χρήσης του αλκοόλ στον ανθρώπινο οργανισμό.
Η 4η ομάδα ασχολήθηκε με το αλκοόλ στη μουσική και επιμελήθηκε και την αφίσα του προγράμματος. Συγκέντρωσε τραγούδια –ελληνικά και ξένα- των οποίων οι στίχοι αναφέρονται στα διάφορα οινοπνευματώδη ποτά και στην επίδραση του αλκοόλ στη διάθεση και τη ζωή του ανθρώπου. Στη συνέχεια, έγραψε σε CD επιλεγμένα τραγούδια ελληνικά και ξένα.
Τέλος η 5η ομάδα ασχολήθηκε με την επίδραση του αλκοόλ στην οδήγηση και στα ατυχήματα που συμβαίνουν λόγω της κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών.
Μέσα στα πλαίσια της έρευνας της 5ης ομάδας επισκεφθήκαμε την Τροχαία Λάρισας , όπου ο Διευθυντής κ. Σεραφείμ Καφετζής , μας ενημέρωσε για τους κινδύνους της κατανάλωσης αλκοόλ και στη συνέχεις της οδήγησης υπό την επίδραση της μέθης.
Επισκεφθήκαμε ακόμη το Οινοποιείο Τυρνάβου, όπου ενημερωθήκαμε για τον τρόπο παραγωγής των κρασιών , του ούζου και του τσίπουρου. Είδαμε ακόμη πως γίνεται η εμφιάλωση και η συσκευασία του κρασιού ώστε να είναι έτοιμο για κατανάλωση.
ΚΡΑΣΙ
Το κρασί (επίσης οίνος) είναι ένα αλκοολούχο ποτό προϊόν της ζύμωσης των σταφυλιών ή του χυμού τους (μούστος). Ποτά παρεμφερή του κρασιού παράγονται επίσης από άλλα φρούτα ή άνθη ή σπόρους, αλλά η λέξη κρασί από μόνη της σημαίνει πάντα κρασί από σταφύλια.
Το κρασί είναι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για διάφορους λόγους. Είναι αφενός ένα δημοφιλές ποτό που συνοδεύει και ενισχύει ένα ευρύ φάσμα ευρωπαϊκών και μεσογειακών γεύσεων, από τις πιο απλές και παραδοσιακές ως τις πιο σύνθετες και αφετέρου αποτελεί σημαντικό γεωργικό προϊόν που αντικατοπτρίζει την ποικιλία του εδάφους και το κλίμα ενός τόπου. Το κρασί χρησιμοποιείται επίσης σε θρησκευτικές τελετές σε πολλούς πολιτισμούς ενώ το εμπόριο κρασιού είναι ιστορικής σπουδαιότητας για πολλές περιοχές.
Λευκό κρασί
Σημαντικό διακριτικό κάθε κρασιού είναι και το χρώμα του. Τα κρασιά διακρίνονται γενικά σε λευκά, κόκκινα και ροζέ. Είναι λανθασμένη η γενικευμένη άποψη πως το χρώμα του σταφυλιού καθορίζει και το χρώμα του κρασιού. Στην πραγματικότητα οι χρωστικές ουσίες του σταφυλιού περιέχονται στα στερεά μέρη του (στέμφυλα) και επομένως το χρώμα του σταφυλιού παρέχει το χρώμα του κρασιού μόνο αν και τα στερεά του μέρη συμμετέχουν στην διαδικασία της ζύμωσης. Ο μούστος τόσο των κόκκινων όσο και των ανοιχτόχρωμων ποικιλιών διαθέτει το ίδιο ανοιχτό χρώμα. Έτσι, κόκκινο κρασί παράγεται από ποικιλίες κόκκινων (ή μαύρων) σταφυλιών με την προϋπόθεση ότι τα στερεά τους μέρη συμμετέχουν στη ζύμωση, ενώ λευκά κρασιά μπορούν να παραχθούν από οποιαδήποτε ποικιλία εφόσον τα στερεά μέρη των σταφυλιών διαχωριστούν στη διαδικασία της ζύμωσης. Τα ροζέ κρασιά, παράγονται όπως και τα κόκκινα, με τη διαφορά ότι τα στερεά μέρη των σταφυλιών παραμένουν στη ζύμωση για ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, συνήθως μικρότερο από μία ημέρα.
Τα κρασιά ταξινομούνται ακόμα με το έτος της συγκομιδής σταφυλιών (τρύγος). Συνήθως παράγονται από σταφύλια της συγκομιδής ενός έτους και χρονολογούνται με βάση το έτος αυτό.
Επιπλέον υπάρχουν κάποιες ειδικές κατηγορίες κρασιών όπως είναι ο αφρώδης οίνος, ο οποίος περιέχει και το διοξείδιο του άνθρακα ("ανθρακικό") που παράγεται κατά τη διάρκεια της ζύμωσης. Το διοξείδιο αυτό δεν εισάγεται επιπρόσθετα στο μπουκάλι εμφιάλωσης, όπως γίνεται στα αναψυκτικά καθώς αυτή η μέθοδος απαγορεύεται. Για τον εγκλωβισμό του διοξειδίου στη φιάλη χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι, είτε μέσω της εμφιάλωσης του κρασιού πριν ολοκληρωθεί η ζύμωση, είτε μέσω της ολοκλήρωσης της ζύμωσης σε αεροστεγείς δεξαμενές. Εκλεκτότερο παράδειγμα αφρώδους οίνου είναι η γαλλική Σαμπάνια.
Τα κρασιά μπορούν να ταξινομηθούν επίσης ως ξηρά, γλυκά ή ημίγλυκα. Η γλυκύτητα των κρασιών μπορεί να μετρηθεί κατά τη διαδικασία της συγκομιδής αν και στην πράξη καθορίζεται από το ποσό της ζάχαρης που παραμένει στο κρασί μετά από τη ζύμωση. Έτσι, το ξηρό κρασί δεν περιέχει υπόλοιπο ζάχαρης.
OΥΙΣΚΙ
Ως ουίσκι χαρακτηρίζεται ευρεία κατηγορία οινοπνευματωδών ποτών που αποστάζονται από τη ζυμωμένη πολτοποίηση κριθαριού και ωριμάζουν σε ξύλινα βαρέλια. Οι διαφορετικές ποικιλίες παρασκευάζονται από διάφορα δημητριακά, και περιλαμβάνουν: το κριθάρι, τη σίκαλη, τον σίτο, και το καλαμπόκι. Η ονομασία (αγγλ. Whisky αμερ. Whiskey) ετυμολογείται από μια κελτική λέξη η οποία σημαίνει νερό της ζωής και αρχικά αναφερόταν σε όλα τα προϊόντα απόσταξης τα οποία χρησιμοποιούνταν για φαρμακευτικούς σκοπούς.
Το ουίσκι διαφέρει από το συνηθισμένο απόσταγμα σιτηρών, χάρη στη γεύση του, η οποία οφείλεται στην ειδική επεξεργασία των πρώτων υλών. Η περιεκτικότητα του σε αλκοόλ κυμαίνεται από 40% έως 70% κατ' όγκο. Στο εμπόριο κυκλοφορούν διάφοροι τύποι ουίσκι, όπως το σκωτσέζικο, το καναδικό, το αμερικανικό κ.ά., οι οποίοι διακρίνονται ως προς τα χαρακτηριστικά τους, λόγω των διαφορών στον τρόπο παραγωγής, στον τύπο και στο είδος των σιτηρών, καθώς και στην ποιότητα του νερού που χρησιμοποιείται. Πάντως η Μεγάλη Βρετανία, και ιδιαίτερα η Σκωτία, θεωρείται ότι παράγει την καλύτερη ποιότητα ουίσκι. Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες ουίσκι, το malt (το παρασκεύασμα δεν είναι προϊόν ανάμειξης ή, έστω, προέρχεται μόνο από ανάμειξη προϊόντων του ίδιου αποστακτηρίου) και το blended (ανάμειξη ουίσκι διάφορων αποστακτηρίων). Μια άλλη ουσιαστική διαφορά υπάρχει στα δημητριακάπου αποτελούν την πρώτη ύλη: το σκωτσέζικο και τα περισσότερα καναδικά της Ανατολικής Ακτής (Νόβα Σκόσια κ. ά.) που διατήρησαν τη σκωτσέζικη παράδοση παρασκευάζονται αποκλειστικά και μόνο από κριθάρι (scotch), ενώ τα επιλεγόμενα αμερικανικά (bourbon), στα οποία συγκαταλέγονται και αρκετά καναδικά, χρησιμοποιούν διάφορα δημητριακά, όπως σίκαλη, βρώμη κ. ά. Παραγωγή ουίσκι έγινε για πρώτη φορά στην Ιρλανδία, πιθανότατα στα τέλη του 11ου αι., αλλά η πρώτη γραπτή αναφορά υπάρχει σε σκοτσέζικα αρχεία του 1494. Στις αρχές του 18ου αι. άρχισε να παράγεται στον Καναδά και στις Η.Π.Α. Στη διάρκεια του 20ού αι., λόγω του μεγάλου ανταγωνισμού με την καναδική βιομηχανία σκωτσέζικου ουίσκι, η οποία διογκώθηκε την εποχή της Ποτοαπαγόρευσης στις ΗΠΑ, τη δεκαετία του 1930 (όταν στα σύνορα Η.Π.Α. και Καναδά το λαθρεμπόριο ουίσκι ήταν η πιο επικερδής δραστηριότητα), οι Σκωτσέζοι κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν προστασία ονομασίας προέλευσης για το ουίσκι scotch.
ΒΟΤΚΑ
Η βότκα είναι διαφανές ποτό, απόσταγμα δημητριακών (σιταριού, κριθαριού, σίκαλης ή μίγματος) αλλά και άλλων υλών όπως η πατάτα. Η βότκα από σκέτο σιτάρι θεωρείται καλύτερη.
Η λέξη προέρχεται από τη σλαβική λέξη "voda" που σημαίνει "νερό". Βότκα είναι στα ρώσικα το "νεράκι".
Εκτός από τους διάφορους τύπους αρωματικών ουσιών, η βότκα αποτελείται από νερό και οινόπνευμα. Η βότκα έχει συνήθως περιεκτικότητα σε οινόπνευμα που κυμαίνεται από 35% ως 50% vol. Η κλασική ρωσική βότκα έχει περιεκτικότητα 40% vol. Αυτό αναφέρει η έρευνα του Μεντελέγιεφ το 1894. Σύμφωνα με το Μουσείο Βότκας στην Αγία Πετρούπολη, ο Μεντελέγιεφ βρήκε ότι το τέλειο ποσοστό είναι 38%. Βάσει του αμερικανικού ομοσπονδιακού νόμου, η ελάχιστη περιεκτικότητα οινοπνεύματος της βότκας είναι 40% vol., ενώ στην Ευρώπη το ελάχιστο είναι 37,5%.
Η βότκα καταναλώνεται σκέτη, αλλά η αύξηση της δημοτικότητάς της οφείλεται στα κοκτέιλ και άλλα μικτά ποτά, όπως το Bloody Mary και το Martini.
Οι λαοί στα κράτη της πιθανής προέλευσης της βότκας έχουν ονόματα για τη βότκα με ρίζες που σημαίνουν «κάψιμο».
ΤΣΙΠΟΥΡΟ-ΡΑΚΗ
Το τσίπουρο είναι ένα ελληνικό αλκοολούχο ποτό το οποίο ξεκίνησε την πορεία του πριν από επτά περίπου αιώνες στα μοναστήρια του Αγίου Όρους. Η Τσικουδιά ή Ρακή στην Κρήτη είναι κάτι ανάλογο, ωστόσο η κυριότερη διαφορά του είναι ότι η τσικουδιά είναι προϊόν μονής απόσταξης. Σε άλλες χώρες, παρόμοια ποτά είναι η Ιταλική Γκράπα και το Αράκ της Μέσης Ανατολής.
Το τσίπουρο έχει τις περισσότερες φορές 36 με 45 αλκοολικούς βαθμούς.
Δεν πρέπει να συγχέεται με το ούζο, ποτό με διαφορετικό τρόπο παρασκευής.
Η παραγωγή του τσίπουρου χάνεται μέσα στο βάθος του χρόνου, λέγεται όμως πως ξεκίνησε τον 14ο αιώνα στο Άγιο Όρος από μοναχούς που διαβιούσαν εκεί. Με τα χρόνια εξαπλώθηκε σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, κυρίως στη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία και τη Κρήτη.
Μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα η παραγωγή τσίπουρου γινόταν αποκλειστικά "κατ' οίκον", δεν υπήρχε δηλαδή μαζική βιομηχανική παραγωγή. Από παλιά, ένα άχρωμο αλκοολούχο ποτό παράγεται και πίνεται κάθε χρόνο σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Είναι γνωστό με διάφορα ονόματα: τσίπουρο, αράκ, γκράπα. Αποστάζεται από τα παραπροϊόντα του κρασιού, σαν ο άνθρωπος να θέλησε να εκμεταλλευτεί όσο το δυνατόν περισσότερο το δώρο των θεών, το αμπέλι.
Τσίπουρο ονομάζεται στην Ελλάδα το απόσταγμα από στέμφυλα. Παράδοση στην παραγωγή τσίπουρου έχουν η Μακεδονία, η Κρήτη, η Θεσσαλία, και η Ήπειρος.
Από τα τέλη του Οκτώβρη έως τα μέσα του Δεκέμβρη σε όλη την Ελλάδα «βράζει» ο τόπος. Παραδοσιακά καζάνια ετοιμάζουν το «αγιονέρι», με αποκορύφωμα τις διάφορες γιορτές τσίπουρου σε πολλές περιοχές (Μακεδονία, Ήπειρο), οι οποίες συνοδεύονται με παραδοσιακά γλέντι.
Το τσίπουρο παρασκευάζεται με την απόσταξη στέμφυλων (ή στράφυλα ή τσίπουρα) δηλαδή από τα ράκη (υπολείμματα) των σταφυλιών που μένουν μετά το πάτημα και την εξαγωγή του μούστου για την παραγωγή κρασιού. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο λευκά όσο και κόκκινα σταφύλια.
Κατά την απόσταξη προστίθενται συνήθως στον αποστακτήρα, εκτός από τα στέμφυλα, διάφορες αρωματικές ουσίες, όπως γλυκάνισος, μάραθος κ.ά. ή στην Κρήτη φύλλα καρυδιάς. Ο γλυκάνισος είναι η αιτία του "ασπρίσματος" του τσίπουρου όταν προστίθεται νερό ή πάγος.
Συχνά το τσίπουρο αποστάζεται και δεύτερη φορά, αφού έτσι βελτιώνεται η ποιότητά του.
ΟΥΖΟ
Το ούζο είναι ένα αλκοολούχο ποτό που παράγεται και καταναλώνεται ευρέως στην Ελλάδα και στην Τουρκία, όπου είναι γνωστό ως Ρακί, ονομασία που χρησιμοποιείται και στην Ελλάδα. Είναι συγκρίσιμο επίσης με το αψέντι, το Γαλλικό περνό.
Στη γεύση μοιάζει με το τσίπουρο, ποτό που έχει ωστόσο διαφορετικό τρόπο παρασκευής
Η προέλευση της ονομασίας του ούζου δεν είναι γνωστή με απόλυτη σιγουριά. Εικάζεται ότι η ονομασία προέρχεται από το εξής περιστατικό: Μία εταιρία εξήγαγε το ποτό στη Μασσαλία και στα κιβώτια της εξαγώγιμης παρτίδας αναγραφόταν η φράση "uso Massalia", δηλαδή "προς χρήση στη Μασσαλία". Για κάποιους λόγους η φράση αυτή έγινε συνώνυμη του καλής ποιότητας ούζου, και στη συνέχεια η λέξη "Μασσαλία" έφυγε και έμεινε η λέξη uso=ούζο που στο εξής χαρακτήριζε το ποτό.
Μια λαϊκή παράδοση του Τυρνάβου λέει ότι επί τουρκοκρατίας έφτασε εκεί ένας Οθωμανός γιατρός ο Σταυράκ Μπέης. Στην πόλη τότε έπιναν ένα ποτό που έμοιαζε με το ούζο και το έλεγαν μεταβρασμένο Ρακί. Ο Σταυράκ μπέης βρέθηκε κάποια μέρα στο σπίτι του πρόκριτου Αντώνη Μακρή με τον οποίο διατηρούσε φιλία. Τον συμβούλεψε να προσθέσει στο απόσταγμα κι άλλη επιπλέον ουσία το οποίο κι έκανε. Ο Μακρής μόλις δοκίμασε το νέο απόσταγμα του άρεσε και φώναξε μωρέ τίναι τούτο; Ούζο Μασσαλίας!! εννοώντας ότι ήταν εκλεκτή ποιότητα και έτσι επικράτησε η ονομασία ούζο.
Η άποψη αυτή τείνει πλέον να εγκαταλειφθεί, καθώς δεν έχει επιστημονικό αλλά λαογραφικό χαρακτήρα.
Οι απαρχές της ιστορίας του ούζου είναι άγνωστες. Εικάζεται ότι το ποτό παραγόταν σε παρόμοια μορφή από την αρχαιότητα ακόμα. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ήδη ήταν γνωστό την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Κατά την Οθωμανική περίοδο το ούζο ήταν διαδεδομένο στις περιοχές της σημερινής Τουρκίας, αλλά και σε περιοχές της Μέσης Ανατολής.
Η παραγωγή του ούζου αυξήθηκε και εξαπλώθηκε τοπικά στην Ελλάδα μετά την ανεξαρτησία της χώρας από τους Οθωμανούς.
Το ούζο είναι μείγμα αιθανόλης (οινοπνεύματος) νερού και διάφορων αρωματικών βοτάνων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται πάντα ο γλυκάνισος. Το ούζο, σε αντίθεση με το τσίπουρο, είναι συνήθως μόνο σε μικρό ποσοστό προϊόν απόσταξης σταφυλιών. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, το ποσοστό αυτό είναι τουλάχιστον 20%. Ωστόσο παράγονται και ούζα που είναι προϊόντα απόσταξης και σε μεγαλύτερα ποσοστά.
Η απόσταξη γίνεται σε ειδικά αποστακτήρια (καζάνια), τα οποία είναι κατά προτίμηση φτιαγμένα από χαλκό. Μετά την ανάμειξη των συστατικών ακολουθεί το "βράσιμο" του μίγματος, περισσότερες από μία φορές. Το τελικό προϊόν έχει συνήθως ανάμεσα σε 40 και 50 αλκοολικούς βαθμούς.
ΟΙ ΒΛΑΒΕΡΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΛΚΟΟΛ
Το αλκοόλ επιδρά στο κεντρικό νευρικό σύστημα ως καταπραϋντικό. Η δράση του είναι ηρεμιστική, επιβραδύνει τον κινητικό συντονισμό και τον χρόνο αντίδρασης. Παράλληλα μειώνει την ικανότητα κρίσης, τον αυτοέλεγχο, προκαλεί διαταραχές στην μνήμη και επηρεάζει την ικανότητα παραγωγής λογικών σκέψεων και πράξεων. Παραδόξως, με την υποχώρηση των επιδράσεών του, το αλκοόλ προκαλεί διαταραχές και στον ύπνο και θεωρείται μια σημαντική αιτία αϋπνίας.
Δύο σημαντικοί παράγοντες που επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο το σώμα επεξεργάζεται το αλκοόλ είναι ο σωματότυπος και ο ρυθμός της κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών• ένα μεγαλόσωμο άτομο μεθάει πιο αργά συγκριτικά με ένα μικρόσωμο άτομο ακόμη και όταν πίνουν τις ίδιες ποσότητες αλκοολούχου ποτού εξαιτίας της μεγαλύτερης ποσότητας αίματος που έχει στον οργανισμό του. Από την άλλη μεριά, το φαγητό μπορεί να επηρεάσει την μέθη αφού επιβραδύνει την ταχύτητα με την οποία το αλκοόλ απορροφάται από το αίμα. Οι επιδράσεις της μέθης μειώνονται όταν έχει προηγηθεί γεύμα.
Οι επιπτώσεις από την κατανάλωση οινοπνεύματος δεν επιβαρύνουν μόνο τον πότη (με συχνή εμφάνιση νοσημάτων όπως αλκοολική γαστρίτιδα, πεπτικό έλκος, κίρρωση του ήπατος και αύξηση των καρδιαγγειακών νοσημάτων, των κακοηθών νεοπλασμάτων και των ψυχιατρικών διαταραχών), αλλά και το άμεσο κοινωνικό του περιβάλλον. Επίσης, η εξάπλωση των μηχανικών μέσων μεταφοράς (αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, κ.ά.), καθώς και της αυτοματοποιημένης εργασίας, διευρύνουν το πεδίο των επιπτώσεων που μπορεί να έχουν τα οινοπνευματώδη ποτά. Ένας άλλος επιβαρυντικός παράγοντας είναι η κατανάλωση φαρμάκων, πολλά από τα οποία συνεργούν με τη δράση του οινοπνεύματος. Ορισμένα από αυτά, καθώς και ορισμένες χημικές ουσίες, γίνονται ιδιαίτερα επικίνδυνα όταν καταναλώνονται μαζί με οινόπνευμα.
Σε ό,τι αφορά τα κοινωνικά προβλήματα που δημιουργεί ή επιδεινώνει η κατανάλωση οινοπνεύματος, πιο συχνά αναφέρονται η διατάραξη των συζυγικών και οικογενειακών σχέσεων, τα προβλήματα στην εργασία (αύξηση των απουσιών από την εργασία, αύξηση των εργατικών ατυχημάτων, μείωση της παραγωγικότητας), καθώς και η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης του ατόμου και ο κοινωνικός στιγματισμός. Στη Μ. Βρετανία η αυξημένη κατανάλωση οινοπνεύματος θεωρείται η αιτία για το 60% των αποπειρών αυτοκτονίας, το 30% των διαζυγίων, το 40% της ενδοοικογενειακής βίας, και το 20% της κακοποίησης παιδιών. Επίσης, έχει διαπιστωθεί ότι το 44% της συνολικής άσκησης βίας οφείλεται στο οινόπνευμα.
Από έρευνες σχετικές με τη θνησιμότητα και την κατανάλωση οινοπνεύματος έχει διαπιστωθεί ότι στους χρόνιους πότες η θνησιμότητα είναι σχεδόν τριπλάσια απ' ότι στους μη πότες. Στον Καναδά υπολογίστηκε ότι το 6% του συνόλου των θανάτων για τα άτομα ηλικίας 1-70 ετών οφειλόταν στην αυξημένη κατανάλωση οινοπνεύματος, ενώ στις ΗΠΑ το ποσοστό αυτό εκτιμάται σε 8%. Οι τρεις βασικότερες αιτίες θανάτου που σχετίζονται με τα οινοπνευματώδη ποτά είναι τα κακοήθη νεοπλάσματα, τα εγκεφαλικά επεισόδια και η κίρρωση του ήπατος. Από τα αποτελέσματα 150 περίπου επιδημιολογικών μελετών προκύπτει ότι ο σχετικός κίνδυνος θανάτου (απ' όλα τα αίτια) για όσους πίνουν σε σχέση με αυτούς που δεν πίνουν, είναι 1.1 (δηλαδή 10% περισσότερο) όταν η κατανάλωση κυμαίνεται από 3-4 ποτά ημερησίως, ενώ αυξάνεται στο 1.4 περίπου (40%), όταν τα ημερήσια ποτά ξεπερνούν τα 6.
Η ποσότητα οινοπνεύματος που μπορεί να βλάψει τον ανθρώπινο οργανισμό διαφέρει από άτομο σε άτομο, ανάλογα με τη φυσική αντοχή, καθώς και με την ύπαρξη ή μη άλλων επιβαρυντικών παραγόντων. Επίσης, για κάθε κατηγορία παθολογικών καταστάσεων μεταβάλλεται και η αντίστοιχη ποσότητα οινοπνεύματος που απαιτείται για την πρόκλησή τους.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ
• ΕΙΣΤΕ: ΑΓΟΡΙ ΚΟΡΙΤΣΙ
• ΠΙΝΕΤΕ ΑΛΚΟΟΛ; 1. ΝΑΙ 2. ΟΧΙ
• ΑΝ ΝΑΙ ΠΟΣΟ ΣΥΧΝΑ ΠΙΝΕΤΕ;
1. ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ
2. ΜΟΝΟ ΣΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ
3. ΠΟΤΕ
4. ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
• ΣΕ ΠΟΙΑ ΗΛΙΚΙΑ ΑΡΧΙΣΑΤΕ ΝΑ ΠΙΝΕΤΕ ΑΛΚΟΟΛ;
1. 14 ΧΡΟΝΩΝ
2. 15 ΧΡΟΝΩΝ
3. ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΗΛΙΚΙΑ ΑΠΟ 15 ΧΡΟΝΩΝ
4. ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΗΛΙΚΙΑ ΑΠΟ 14 ΧΡΟΝΩΝ
• ΤΙ ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ ΑΛΚΟΟΛ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΤΕ ΣΥΝΗΘΩΣ;
1. 1-3 ΠΟΤΗΡΙΑ
2. 4-7 ΠΟΤΗΡΙΑ
3. ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ 7 ΠΟΤΗΡΙΑ
• ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ ΝΑ ΠΙΝΕΤΕ ΠΟΤΑ;
1. ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
2. ΣΕ BAR-CLUB
3. ΑΛΛΟΥ
• ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΑ ΠΟΤΑ ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ;
1. ΚΡΑΣΙ
2. ΟΥΙΣΚΙ
3. ΒΟΤΚΑ
4. ΜΠΥΡΑ
5. ΑΛΛΟ
• ΠΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΣΑΣ ΑΛΚΟΟΛ;
1. ΝΑΙ 2. ΟΧΙ
• ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΠΙΝΕΤΕ ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΑ ΠΟΤΑ;
1. ΓΙΑΤΙ ΠΙΝΟΥΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ
2. ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΒΑΛΛΩ ΤΟ ΑΓΧΟΣ
3. ΑΛΛΟΣ ΛΟΓΟΣ
• ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΠΩΣ ΤΟ ΑΛΚΟΟΛ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ;
1. ΝΑΙ
2. ΟΧΙ
3. ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ
• ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΠΙΝΕΙ ΑΛΚΟΟΛ;
1. ΝΑΙ 2. ΟΧΙ
ΣΥΝΤΑΓΕΣ:
ΛΙΚΕΡ ΠΕΡΓΑΜΟΝΤΟ
Υλικά
Φλούδες από δέκα περγαμόντα
1 λίτρο κονιάκ ή βότκα
1 κιλό ζάχαρη
1 λίτρο νερό
2 ξυλάκια κανέλας
Οδηγίες
1. Σ ένα βάζο βάζουμε κομμένες σε λεπτές φέτες τις φλούδες του περγαμόντου, το κονιάκ ή τη βότκα και τα ξύλα κανέλας.
2. Τ αφήνουμε 30 μέρες στο μπαλκόνι.
3. Μετά τις 30 μέρες φτιάχνουμε σιρόπι με το νερό και τη ζάχαρη που βράζουμε για πέντε λεπτά, το αφήνουμε να κρυώσει και το προσθέτουμε στο ποτό που εν τω μεταξύ έχουμε σουρώσει.
4. Μοιράζουμε το λικέρ σε καθαρά μπουκάλια και το φυλάμε σε δροσερό σημείο.
CHERRY (ΛΙΚΕΡ ΒΥΣΣΙΝΟ)
Υλικά
• 1 κιλό βύσσινο ολόκληρο {με τα κουκούτσια}, ή κεράσια.
• 1 κιλό ζάχαρη,
• 2 μέτρια ξύλα κανέλας,
• 12 κεφαλάκια γαρύφαλλα {μοσχοκάρφια} ολόκληρα,
• ½ κιλό κονιάκ χύμα
Οδηγίες
Σ΄ ένα ευρύχωρο βάζο με φαρδύ άνοιγμα , βάζω όλα τα παραπάνω υλικά με τη σειρά πού γράφω χωρίς το κονιάκ τα κλείνω από επάνω με το πώμα , και αφού τα κουνήσω καλά να ανακατευθούν, και τα αφήνω να λιαστούν 40 μέρες!! Κατόπιν προσθέτω στο σιρόπι πού δημιουργήθηκε, { και είναι πολύ ωραίο για γαρνιρίσματα παγωτού σαν βυσσινάδα }, και το κονιάκ, για να γίνει το ποτό, και το αφήνω σκεπασμένο με την γάζα πάλι στον ήλιο, για 10 ημέρες ακόμη, να ψηθεί πολύ καλά.. Μετά είναι έτοιμο για κατανάλωση, αφού πρώτα βγάλω τα βύσσινα , τα οποία έχουν συρρικνωθεί , και σερβίρονται χωριστά σαν γαρνιτούρα ή σαν μαρασκίνο σε κοκτέιλ, ή μπορεί να στολίσουν μια τούρτα.
ΛΙΚΕΡ ΛΕΜΟΝΙ (LIMONCELLO)
Υλικά
1 ½ κιλό λεμόνια
1 λίτρο βότκα
Σιρόπι
900 γραμμάρια ζάχαρη
4 ποτήρια νερό
Οδηγίες
1. Καθαρίζουμε τα λεμόνια και κρατάμε μόνο το κίτρινο μέρος
2. Το βάζουμε σε ένα μπουκάλι μαζί με τη βότκα και το αφήνουμε μια εβδομάδα στο μπαλκόνι μας
3. Δεν χρειάζεται ήλιο
4. Όταν περάσει η εβδομάδα, φτιάχνουμε το σιρόπι με το νερό και τη ζάχαρη, που τα βράζουμε για δέκα λεπτά
5. Το αφήνουμε να κρυώσει καλά
6. Σουρώνουμε τη βότκα και προσθέτουμε το κρύο σιρόπι
7. Το λικέρ μας είναι έτοιμο.
8. Το βάζουμε σε καθαρά μπουκάλια και το φυλάμε σε δροσερό μέρος ή στο ψυγείο
ΛΙΚΕΡ ΡΟΔΙ
Υλικά
Ρόδια
Ζάχαρη
Τσίπουρο ή βότκα ή κονιάκ
Οδηγίες
1. Παίρνουμε όσα ρόδια θέλουμε και τα καθαρίζουμε.
2. Μετράμε σε κούπες ένα προς ένα τα ρόδια μας με την ζάχαρη και τα βάζουμε σε γυάλινο βάζο για ένα μήνα περίπου μέχρι να διαλυθεί τελείως η ζάχαρη. Το βάζουμε σε ένα σκοτεινό και δροσερό μέρος.
3. Όταν τα ρόδια βγάλουν όλα τα υγρά τους, τα σουρώνουμε πολύ καλά και μετράμε 1 κούπα ρόδι και 2 τσίπουρο ή όποιο άλλο ποτό μας αρέσει.
Το τοποθετούμε σε μπουκάλια και το ποτό μας είναι έτοιμο.
ΛΙΚΕΡ ΚΑΡΥΔΙ
Υλικα
• 1 λίτρο τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο.
• 1 κιλό ζάχαρη
• 6 με 8 καρυδάκια χλωρά όπως αυτά που κάνουμε το γλυκό τα οποία θα τα έχουμε τρυπήσει με ένα δυο μαχαιριές
• γαρύφαλλα όσα και τα καρυδάκια.
Οδηγίες
• Βάζουμε όλα τα υλικά μας σε φiάλη και ξεχνάμε το λικέρ για 3 μήνες.
• Το χρώμα του θα πρέπει να είναι κίτρινο απαλό .
• Το περνάμε απο φίλτρο να γίνει εντελώς διαυγές και το φυλάμε σε καράφες.
ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΑΣ!!
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΚΟΟΛ
1) Ακόμα ένα ποτηράκι
2) Πίνω και μεθώ
3) Τα παιδιά της γειτονιάς σου
4) Ούζο όταν πιείς
5) Όταν πίνει μια γυναίκα
6) Και πίνω μπύρες
7) Φαληριώτισα (Σουρωμένος θάρθω πάλι)
8) Ουσίες κι οινοπνεύματα
9) Η πιο καλή γκαρσόνα
10)Στο τραπέζι που τα πίνω
11)Κανείς δεν ξέρει γιατί πίνω
12)Ούζο
13)Εγώ κρασί δεν έπινα
14)Το τραμ το τελευταίο
15)Φέρτε μια κούπα με κρασί
16)Εγώ θα κόψω το κρασί
17)Πιες γλυκό κρασί
18)Στην παλιά ταβέρνα
19)Εσούρωσα κι απόψε
20)Πίνω, πληρώνω για το χθες
21)Κόκκινο κρασί
22)Με το τραγούδι με το κρασί
23)Βάλε κρασί
24)Μέθυσα κι απόψε
25)Μέθυσα και τρέχω
26)Have a drink on me
27)Burn to the ground
28)Alcohol
29)Alabama song
30)Evil whiskey
Παιδαγωγική Ομάδα: Ραπτοπούλου Ειρήνη
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Τη σχολική χρονιά 2011 - 2012, 23 μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου του 3ου Γυμνάσιου Λάρισας με τη βοήθεια των καθηγητριών Βασ. Γκούλιου ΠΕ04 και Ειρ. Ραπτοπούλου ΠΕ05, συμμετείχαν στο Πρόγραμμα Αγωγής Υγείας με τίτλο: « Ακόμα ένα ποτηράκι; - Όχι ευχαριστώ»
Σαν στόχοι του προγράμματος τέθηκαν οι παρακάτω:
1) Να αναπτύξουν οι μαθητές ερευνητικό πνεύμα.
2) Να μάθουν να συνεργάζονται σε επίπεδο ομάδας.
3) Να ενημερωθούν γενικά για το αλκοόλ.
4) Να ευαισθητοποιηθούν σχετικά με τους κινδύνους που εγκυμονεί η κατανάλωση αλκοόλ.
5) Να ερευνήσουν τη χρήση του αλκοόλ στη καθημερινή ζωή.
6) Να ερευνήσουν για την κατανάλωση αλκοόλ στην εφηβική ηλικία.
Οι μαθητές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα ήταν οι παρακάτω:
1) Βλαχοδήμος Μιχάλης
2) Γιαννούτσος Γιάννης
3) Γκαρλέμου Κατερίνα
4) Δαγκλή Ευαγγελία
5) Διαμαντής Αλέξανδρος
6) Δικτόπουλος Αγγελος
7) Καταραχιά Δήμητρα
8) Καμπούρη Ερμιόνη
9) Καραλή Νερατζούλα
10) Κούτρα Ατεμις
11)Κύρκου Βασιλική
12) Κωνσταντίνου Αρτεμις
13) Μακρίδης Θεοδόσης
14) Μανδραβέλης Θάνος
15) Μαστρογιώργος Γιώργος
16) Μπιτίρνα Μαρία
17) Νταφοπούλου Παρασκευή
18) Παρασκευαϊδη Χριστίνα
19) Πρασσά Μαρία
20) Σακαλής Αγγελος
21) Σπανός Φάνης
22) Τσακανιά Σωτηρία
23) Χάσκο Χριστίνα
Οι μαθητές χωρίστηκαν σε 5 ομάδες οι οποίες ασχολήθηκαν με τα παρακάτω θέματα:
Η 1η ομάδα ασχολήθηκε γενικά με το αλκοόλ και τα οινοπνευματώδη ποτά καθώς και τις μεθόδους παραγωγής τους.
Η 2η ομάδα διατύπωσε ένα ερωτηματολόγιο το οποίο μοίρασε σε μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου του σχολείου μας και σε μαθητές του 3ου Λυκείου. Στη συνέχεια επεξεργάστηκε τις απαντήσεις των μαθητών και έβγαλε ανάλογα συμπεράσματα.
Η 3η ομάδα ασχολήθηκε με τις βλαβερές συνέπειες της χρήσης του αλκοόλ στον ανθρώπινο οργανισμό.
Η 4η ομάδα ασχολήθηκε με το αλκοόλ στη μουσική και επιμελήθηκε και την αφίσα του προγράμματος. Συγκέντρωσε τραγούδια –ελληνικά και ξένα- των οποίων οι στίχοι αναφέρονται στα διάφορα οινοπνευματώδη ποτά και στην επίδραση του αλκοόλ στη διάθεση και τη ζωή του ανθρώπου. Στη συνέχεια, έγραψε σε CD επιλεγμένα τραγούδια ελληνικά και ξένα.
Τέλος η 5η ομάδα ασχολήθηκε με την επίδραση του αλκοόλ στην οδήγηση και στα ατυχήματα που συμβαίνουν λόγω της κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών.
Μέσα στα πλαίσια της έρευνας της 5ης ομάδας επισκεφθήκαμε την Τροχαία Λάρισας , όπου ο Διευθυντής κ. Σεραφείμ Καφετζής , μας ενημέρωσε για τους κινδύνους της κατανάλωσης αλκοόλ και στη συνέχεις της οδήγησης υπό την επίδραση της μέθης.
Επισκεφθήκαμε ακόμη το Οινοποιείο Τυρνάβου, όπου ενημερωθήκαμε για τον τρόπο παραγωγής των κρασιών , του ούζου και του τσίπουρου. Είδαμε ακόμη πως γίνεται η εμφιάλωση και η συσκευασία του κρασιού ώστε να είναι έτοιμο για κατανάλωση.
ΚΡΑΣΙ
Το κρασί (επίσης οίνος) είναι ένα αλκοολούχο ποτό προϊόν της ζύμωσης των σταφυλιών ή του χυμού τους (μούστος). Ποτά παρεμφερή του κρασιού παράγονται επίσης από άλλα φρούτα ή άνθη ή σπόρους, αλλά η λέξη κρασί από μόνη της σημαίνει πάντα κρασί από σταφύλια.
Το κρασί είναι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για διάφορους λόγους. Είναι αφενός ένα δημοφιλές ποτό που συνοδεύει και ενισχύει ένα ευρύ φάσμα ευρωπαϊκών και μεσογειακών γεύσεων, από τις πιο απλές και παραδοσιακές ως τις πιο σύνθετες και αφετέρου αποτελεί σημαντικό γεωργικό προϊόν που αντικατοπτρίζει την ποικιλία του εδάφους και το κλίμα ενός τόπου. Το κρασί χρησιμοποιείται επίσης σε θρησκευτικές τελετές σε πολλούς πολιτισμούς ενώ το εμπόριο κρασιού είναι ιστορικής σπουδαιότητας για πολλές περιοχές.
Λευκό κρασί
Σημαντικό διακριτικό κάθε κρασιού είναι και το χρώμα του. Τα κρασιά διακρίνονται γενικά σε λευκά, κόκκινα και ροζέ. Είναι λανθασμένη η γενικευμένη άποψη πως το χρώμα του σταφυλιού καθορίζει και το χρώμα του κρασιού. Στην πραγματικότητα οι χρωστικές ουσίες του σταφυλιού περιέχονται στα στερεά μέρη του (στέμφυλα) και επομένως το χρώμα του σταφυλιού παρέχει το χρώμα του κρασιού μόνο αν και τα στερεά του μέρη συμμετέχουν στην διαδικασία της ζύμωσης. Ο μούστος τόσο των κόκκινων όσο και των ανοιχτόχρωμων ποικιλιών διαθέτει το ίδιο ανοιχτό χρώμα. Έτσι, κόκκινο κρασί παράγεται από ποικιλίες κόκκινων (ή μαύρων) σταφυλιών με την προϋπόθεση ότι τα στερεά τους μέρη συμμετέχουν στη ζύμωση, ενώ λευκά κρασιά μπορούν να παραχθούν από οποιαδήποτε ποικιλία εφόσον τα στερεά μέρη των σταφυλιών διαχωριστούν στη διαδικασία της ζύμωσης. Τα ροζέ κρασιά, παράγονται όπως και τα κόκκινα, με τη διαφορά ότι τα στερεά μέρη των σταφυλιών παραμένουν στη ζύμωση για ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, συνήθως μικρότερο από μία ημέρα.
Τα κρασιά ταξινομούνται ακόμα με το έτος της συγκομιδής σταφυλιών (τρύγος). Συνήθως παράγονται από σταφύλια της συγκομιδής ενός έτους και χρονολογούνται με βάση το έτος αυτό.
Επιπλέον υπάρχουν κάποιες ειδικές κατηγορίες κρασιών όπως είναι ο αφρώδης οίνος, ο οποίος περιέχει και το διοξείδιο του άνθρακα ("ανθρακικό") που παράγεται κατά τη διάρκεια της ζύμωσης. Το διοξείδιο αυτό δεν εισάγεται επιπρόσθετα στο μπουκάλι εμφιάλωσης, όπως γίνεται στα αναψυκτικά καθώς αυτή η μέθοδος απαγορεύεται. Για τον εγκλωβισμό του διοξειδίου στη φιάλη χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι, είτε μέσω της εμφιάλωσης του κρασιού πριν ολοκληρωθεί η ζύμωση, είτε μέσω της ολοκλήρωσης της ζύμωσης σε αεροστεγείς δεξαμενές. Εκλεκτότερο παράδειγμα αφρώδους οίνου είναι η γαλλική Σαμπάνια.
Τα κρασιά μπορούν να ταξινομηθούν επίσης ως ξηρά, γλυκά ή ημίγλυκα. Η γλυκύτητα των κρασιών μπορεί να μετρηθεί κατά τη διαδικασία της συγκομιδής αν και στην πράξη καθορίζεται από το ποσό της ζάχαρης που παραμένει στο κρασί μετά από τη ζύμωση. Έτσι, το ξηρό κρασί δεν περιέχει υπόλοιπο ζάχαρης.
OΥΙΣΚΙ
Ως ουίσκι χαρακτηρίζεται ευρεία κατηγορία οινοπνευματωδών ποτών που αποστάζονται από τη ζυμωμένη πολτοποίηση κριθαριού και ωριμάζουν σε ξύλινα βαρέλια. Οι διαφορετικές ποικιλίες παρασκευάζονται από διάφορα δημητριακά, και περιλαμβάνουν: το κριθάρι, τη σίκαλη, τον σίτο, και το καλαμπόκι. Η ονομασία (αγγλ. Whisky αμερ. Whiskey) ετυμολογείται από μια κελτική λέξη η οποία σημαίνει νερό της ζωής και αρχικά αναφερόταν σε όλα τα προϊόντα απόσταξης τα οποία χρησιμοποιούνταν για φαρμακευτικούς σκοπούς.
Το ουίσκι διαφέρει από το συνηθισμένο απόσταγμα σιτηρών, χάρη στη γεύση του, η οποία οφείλεται στην ειδική επεξεργασία των πρώτων υλών. Η περιεκτικότητα του σε αλκοόλ κυμαίνεται από 40% έως 70% κατ' όγκο. Στο εμπόριο κυκλοφορούν διάφοροι τύποι ουίσκι, όπως το σκωτσέζικο, το καναδικό, το αμερικανικό κ.ά., οι οποίοι διακρίνονται ως προς τα χαρακτηριστικά τους, λόγω των διαφορών στον τρόπο παραγωγής, στον τύπο και στο είδος των σιτηρών, καθώς και στην ποιότητα του νερού που χρησιμοποιείται. Πάντως η Μεγάλη Βρετανία, και ιδιαίτερα η Σκωτία, θεωρείται ότι παράγει την καλύτερη ποιότητα ουίσκι. Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες ουίσκι, το malt (το παρασκεύασμα δεν είναι προϊόν ανάμειξης ή, έστω, προέρχεται μόνο από ανάμειξη προϊόντων του ίδιου αποστακτηρίου) και το blended (ανάμειξη ουίσκι διάφορων αποστακτηρίων). Μια άλλη ουσιαστική διαφορά υπάρχει στα δημητριακάπου αποτελούν την πρώτη ύλη: το σκωτσέζικο και τα περισσότερα καναδικά της Ανατολικής Ακτής (Νόβα Σκόσια κ. ά.) που διατήρησαν τη σκωτσέζικη παράδοση παρασκευάζονται αποκλειστικά και μόνο από κριθάρι (scotch), ενώ τα επιλεγόμενα αμερικανικά (bourbon), στα οποία συγκαταλέγονται και αρκετά καναδικά, χρησιμοποιούν διάφορα δημητριακά, όπως σίκαλη, βρώμη κ. ά. Παραγωγή ουίσκι έγινε για πρώτη φορά στην Ιρλανδία, πιθανότατα στα τέλη του 11ου αι., αλλά η πρώτη γραπτή αναφορά υπάρχει σε σκοτσέζικα αρχεία του 1494. Στις αρχές του 18ου αι. άρχισε να παράγεται στον Καναδά και στις Η.Π.Α. Στη διάρκεια του 20ού αι., λόγω του μεγάλου ανταγωνισμού με την καναδική βιομηχανία σκωτσέζικου ουίσκι, η οποία διογκώθηκε την εποχή της Ποτοαπαγόρευσης στις ΗΠΑ, τη δεκαετία του 1930 (όταν στα σύνορα Η.Π.Α. και Καναδά το λαθρεμπόριο ουίσκι ήταν η πιο επικερδής δραστηριότητα), οι Σκωτσέζοι κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν προστασία ονομασίας προέλευσης για το ουίσκι scotch.
ΒΟΤΚΑ
Η βότκα είναι διαφανές ποτό, απόσταγμα δημητριακών (σιταριού, κριθαριού, σίκαλης ή μίγματος) αλλά και άλλων υλών όπως η πατάτα. Η βότκα από σκέτο σιτάρι θεωρείται καλύτερη.
Η λέξη προέρχεται από τη σλαβική λέξη "voda" που σημαίνει "νερό". Βότκα είναι στα ρώσικα το "νεράκι".
Εκτός από τους διάφορους τύπους αρωματικών ουσιών, η βότκα αποτελείται από νερό και οινόπνευμα. Η βότκα έχει συνήθως περιεκτικότητα σε οινόπνευμα που κυμαίνεται από 35% ως 50% vol. Η κλασική ρωσική βότκα έχει περιεκτικότητα 40% vol. Αυτό αναφέρει η έρευνα του Μεντελέγιεφ το 1894. Σύμφωνα με το Μουσείο Βότκας στην Αγία Πετρούπολη, ο Μεντελέγιεφ βρήκε ότι το τέλειο ποσοστό είναι 38%. Βάσει του αμερικανικού ομοσπονδιακού νόμου, η ελάχιστη περιεκτικότητα οινοπνεύματος της βότκας είναι 40% vol., ενώ στην Ευρώπη το ελάχιστο είναι 37,5%.
Η βότκα καταναλώνεται σκέτη, αλλά η αύξηση της δημοτικότητάς της οφείλεται στα κοκτέιλ και άλλα μικτά ποτά, όπως το Bloody Mary και το Martini.
Οι λαοί στα κράτη της πιθανής προέλευσης της βότκας έχουν ονόματα για τη βότκα με ρίζες που σημαίνουν «κάψιμο».
ΤΣΙΠΟΥΡΟ-ΡΑΚΗ
Το τσίπουρο είναι ένα ελληνικό αλκοολούχο ποτό το οποίο ξεκίνησε την πορεία του πριν από επτά περίπου αιώνες στα μοναστήρια του Αγίου Όρους. Η Τσικουδιά ή Ρακή στην Κρήτη είναι κάτι ανάλογο, ωστόσο η κυριότερη διαφορά του είναι ότι η τσικουδιά είναι προϊόν μονής απόσταξης. Σε άλλες χώρες, παρόμοια ποτά είναι η Ιταλική Γκράπα και το Αράκ της Μέσης Ανατολής.
Το τσίπουρο έχει τις περισσότερες φορές 36 με 45 αλκοολικούς βαθμούς.
Δεν πρέπει να συγχέεται με το ούζο, ποτό με διαφορετικό τρόπο παρασκευής.
Η παραγωγή του τσίπουρου χάνεται μέσα στο βάθος του χρόνου, λέγεται όμως πως ξεκίνησε τον 14ο αιώνα στο Άγιο Όρος από μοναχούς που διαβιούσαν εκεί. Με τα χρόνια εξαπλώθηκε σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, κυρίως στη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία και τη Κρήτη.
Μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα η παραγωγή τσίπουρου γινόταν αποκλειστικά "κατ' οίκον", δεν υπήρχε δηλαδή μαζική βιομηχανική παραγωγή. Από παλιά, ένα άχρωμο αλκοολούχο ποτό παράγεται και πίνεται κάθε χρόνο σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Είναι γνωστό με διάφορα ονόματα: τσίπουρο, αράκ, γκράπα. Αποστάζεται από τα παραπροϊόντα του κρασιού, σαν ο άνθρωπος να θέλησε να εκμεταλλευτεί όσο το δυνατόν περισσότερο το δώρο των θεών, το αμπέλι.
Τσίπουρο ονομάζεται στην Ελλάδα το απόσταγμα από στέμφυλα. Παράδοση στην παραγωγή τσίπουρου έχουν η Μακεδονία, η Κρήτη, η Θεσσαλία, και η Ήπειρος.
Από τα τέλη του Οκτώβρη έως τα μέσα του Δεκέμβρη σε όλη την Ελλάδα «βράζει» ο τόπος. Παραδοσιακά καζάνια ετοιμάζουν το «αγιονέρι», με αποκορύφωμα τις διάφορες γιορτές τσίπουρου σε πολλές περιοχές (Μακεδονία, Ήπειρο), οι οποίες συνοδεύονται με παραδοσιακά γλέντι.
Το τσίπουρο παρασκευάζεται με την απόσταξη στέμφυλων (ή στράφυλα ή τσίπουρα) δηλαδή από τα ράκη (υπολείμματα) των σταφυλιών που μένουν μετά το πάτημα και την εξαγωγή του μούστου για την παραγωγή κρασιού. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο λευκά όσο και κόκκινα σταφύλια.
Κατά την απόσταξη προστίθενται συνήθως στον αποστακτήρα, εκτός από τα στέμφυλα, διάφορες αρωματικές ουσίες, όπως γλυκάνισος, μάραθος κ.ά. ή στην Κρήτη φύλλα καρυδιάς. Ο γλυκάνισος είναι η αιτία του "ασπρίσματος" του τσίπουρου όταν προστίθεται νερό ή πάγος.
Συχνά το τσίπουρο αποστάζεται και δεύτερη φορά, αφού έτσι βελτιώνεται η ποιότητά του.
ΟΥΖΟ
Το ούζο είναι ένα αλκοολούχο ποτό που παράγεται και καταναλώνεται ευρέως στην Ελλάδα και στην Τουρκία, όπου είναι γνωστό ως Ρακί, ονομασία που χρησιμοποιείται και στην Ελλάδα. Είναι συγκρίσιμο επίσης με το αψέντι, το Γαλλικό περνό.
Στη γεύση μοιάζει με το τσίπουρο, ποτό που έχει ωστόσο διαφορετικό τρόπο παρασκευής
Η προέλευση της ονομασίας του ούζου δεν είναι γνωστή με απόλυτη σιγουριά. Εικάζεται ότι η ονομασία προέρχεται από το εξής περιστατικό: Μία εταιρία εξήγαγε το ποτό στη Μασσαλία και στα κιβώτια της εξαγώγιμης παρτίδας αναγραφόταν η φράση "uso Massalia", δηλαδή "προς χρήση στη Μασσαλία". Για κάποιους λόγους η φράση αυτή έγινε συνώνυμη του καλής ποιότητας ούζου, και στη συνέχεια η λέξη "Μασσαλία" έφυγε και έμεινε η λέξη uso=ούζο που στο εξής χαρακτήριζε το ποτό.
Μια λαϊκή παράδοση του Τυρνάβου λέει ότι επί τουρκοκρατίας έφτασε εκεί ένας Οθωμανός γιατρός ο Σταυράκ Μπέης. Στην πόλη τότε έπιναν ένα ποτό που έμοιαζε με το ούζο και το έλεγαν μεταβρασμένο Ρακί. Ο Σταυράκ μπέης βρέθηκε κάποια μέρα στο σπίτι του πρόκριτου Αντώνη Μακρή με τον οποίο διατηρούσε φιλία. Τον συμβούλεψε να προσθέσει στο απόσταγμα κι άλλη επιπλέον ουσία το οποίο κι έκανε. Ο Μακρής μόλις δοκίμασε το νέο απόσταγμα του άρεσε και φώναξε μωρέ τίναι τούτο; Ούζο Μασσαλίας!! εννοώντας ότι ήταν εκλεκτή ποιότητα και έτσι επικράτησε η ονομασία ούζο.
Η άποψη αυτή τείνει πλέον να εγκαταλειφθεί, καθώς δεν έχει επιστημονικό αλλά λαογραφικό χαρακτήρα.
Οι απαρχές της ιστορίας του ούζου είναι άγνωστες. Εικάζεται ότι το ποτό παραγόταν σε παρόμοια μορφή από την αρχαιότητα ακόμα. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ήδη ήταν γνωστό την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Κατά την Οθωμανική περίοδο το ούζο ήταν διαδεδομένο στις περιοχές της σημερινής Τουρκίας, αλλά και σε περιοχές της Μέσης Ανατολής.
Η παραγωγή του ούζου αυξήθηκε και εξαπλώθηκε τοπικά στην Ελλάδα μετά την ανεξαρτησία της χώρας από τους Οθωμανούς.
Το ούζο είναι μείγμα αιθανόλης (οινοπνεύματος) νερού και διάφορων αρωματικών βοτάνων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται πάντα ο γλυκάνισος. Το ούζο, σε αντίθεση με το τσίπουρο, είναι συνήθως μόνο σε μικρό ποσοστό προϊόν απόσταξης σταφυλιών. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, το ποσοστό αυτό είναι τουλάχιστον 20%. Ωστόσο παράγονται και ούζα που είναι προϊόντα απόσταξης και σε μεγαλύτερα ποσοστά.
Η απόσταξη γίνεται σε ειδικά αποστακτήρια (καζάνια), τα οποία είναι κατά προτίμηση φτιαγμένα από χαλκό. Μετά την ανάμειξη των συστατικών ακολουθεί το "βράσιμο" του μίγματος, περισσότερες από μία φορές. Το τελικό προϊόν έχει συνήθως ανάμεσα σε 40 και 50 αλκοολικούς βαθμούς.
Το αλκοόλ επιδρά στο κεντρικό νευρικό σύστημα ως καταπραϋντικό. Η δράση του είναι ηρεμιστική, επιβραδύνει τον κινητικό συντονισμό και τον χρόνο αντίδρασης. Παράλληλα μειώνει την ικανότητα κρίσης, τον αυτοέλεγχο, προκαλεί διαταραχές στην μνήμη και επηρεάζει την ικανότητα παραγωγής λογικών σκέψεων και πράξεων. Παραδόξως, με την υποχώρηση των επιδράσεών του, το αλκοόλ προκαλεί διαταραχές και στον ύπνο και θεωρείται μια σημαντική αιτία αϋπνίας.
Δύο σημαντικοί παράγοντες που επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο το σώμα επεξεργάζεται το αλκοόλ είναι ο σωματότυπος και ο ρυθμός της κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών• ένα μεγαλόσωμο άτομο μεθάει πιο αργά συγκριτικά με ένα μικρόσωμο άτομο ακόμη και όταν πίνουν τις ίδιες ποσότητες αλκοολούχου ποτού εξαιτίας της μεγαλύτερης ποσότητας αίματος που έχει στον οργανισμό του. Από την άλλη μεριά, το φαγητό μπορεί να επηρεάσει την μέθη αφού επιβραδύνει την ταχύτητα με την οποία το αλκοόλ απορροφάται από το αίμα. Οι επιδράσεις της μέθης μειώνονται όταν έχει προηγηθεί γεύμα.
Οι επιπτώσεις από την κατανάλωση οινοπνεύματος δεν επιβαρύνουν μόνο τον πότη (με συχνή εμφάνιση νοσημάτων όπως αλκοολική γαστρίτιδα, πεπτικό έλκος, κίρρωση του ήπατος και αύξηση των καρδιαγγειακών νοσημάτων, των κακοηθών νεοπλασμάτων και των ψυχιατρικών διαταραχών), αλλά και το άμεσο κοινωνικό του περιβάλλον. Επίσης, η εξάπλωση των μηχανικών μέσων μεταφοράς (αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, κ.ά.), καθώς και της αυτοματοποιημένης εργασίας, διευρύνουν το πεδίο των επιπτώσεων που μπορεί να έχουν τα οινοπνευματώδη ποτά. Ένας άλλος επιβαρυντικός παράγοντας είναι η κατανάλωση φαρμάκων, πολλά από τα οποία συνεργούν με τη δράση του οινοπνεύματος. Ορισμένα από αυτά, καθώς και ορισμένες χημικές ουσίες, γίνονται ιδιαίτερα επικίνδυνα όταν καταναλώνονται μαζί με οινόπνευμα.
Σε ό,τι αφορά τα κοινωνικά προβλήματα που δημιουργεί ή επιδεινώνει η κατανάλωση οινοπνεύματος, πιο συχνά αναφέρονται η διατάραξη των συζυγικών και οικογενειακών σχέσεων, τα προβλήματα στην εργασία (αύξηση των απουσιών από την εργασία, αύξηση των εργατικών ατυχημάτων, μείωση της παραγωγικότητας), καθώς και η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης του ατόμου και ο κοινωνικός στιγματισμός. Στη Μ. Βρετανία η αυξημένη κατανάλωση οινοπνεύματος θεωρείται η αιτία για το 60% των αποπειρών αυτοκτονίας, το 30% των διαζυγίων, το 40% της ενδοοικογενειακής βίας, και το 20% της κακοποίησης παιδιών. Επίσης, έχει διαπιστωθεί ότι το 44% της συνολικής άσκησης βίας οφείλεται στο οινόπνευμα.
Από έρευνες σχετικές με τη θνησιμότητα και την κατανάλωση οινοπνεύματος έχει διαπιστωθεί ότι στους χρόνιους πότες η θνησιμότητα είναι σχεδόν τριπλάσια απ' ότι στους μη πότες. Στον Καναδά υπολογίστηκε ότι το 6% του συνόλου των θανάτων για τα άτομα ηλικίας 1-70 ετών οφειλόταν στην αυξημένη κατανάλωση οινοπνεύματος, ενώ στις ΗΠΑ το ποσοστό αυτό εκτιμάται σε 8%. Οι τρεις βασικότερες αιτίες θανάτου που σχετίζονται με τα οινοπνευματώδη ποτά είναι τα κακοήθη νεοπλάσματα, τα εγκεφαλικά επεισόδια και η κίρρωση του ήπατος. Από τα αποτελέσματα 150 περίπου επιδημιολογικών μελετών προκύπτει ότι ο σχετικός κίνδυνος θανάτου (απ' όλα τα αίτια) για όσους πίνουν σε σχέση με αυτούς που δεν πίνουν, είναι 1.1 (δηλαδή 10% περισσότερο) όταν η κατανάλωση κυμαίνεται από 3-4 ποτά ημερησίως, ενώ αυξάνεται στο 1.4 περίπου (40%), όταν τα ημερήσια ποτά ξεπερνούν τα 6.
Η ποσότητα οινοπνεύματος που μπορεί να βλάψει τον ανθρώπινο οργανισμό διαφέρει από άτομο σε άτομο, ανάλογα με τη φυσική αντοχή, καθώς και με την ύπαρξη ή μη άλλων επιβαρυντικών παραγόντων. Επίσης, για κάθε κατηγορία παθολογικών καταστάσεων μεταβάλλεται και η αντίστοιχη ποσότητα οινοπνεύματος που απαιτείται για την πρόκλησή τους.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ
• ΕΙΣΤΕ: ΑΓΟΡΙ ΚΟΡΙΤΣΙ
• ΠΙΝΕΤΕ ΑΛΚΟΟΛ; 1. ΝΑΙ 2. ΟΧΙ
• ΑΝ ΝΑΙ ΠΟΣΟ ΣΥΧΝΑ ΠΙΝΕΤΕ;
1. ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ
2. ΜΟΝΟ ΣΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ
3. ΠΟΤΕ
4. ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
• ΣΕ ΠΟΙΑ ΗΛΙΚΙΑ ΑΡΧΙΣΑΤΕ ΝΑ ΠΙΝΕΤΕ ΑΛΚΟΟΛ;
1. 14 ΧΡΟΝΩΝ
2. 15 ΧΡΟΝΩΝ
3. ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΗΛΙΚΙΑ ΑΠΟ 15 ΧΡΟΝΩΝ
4. ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΗΛΙΚΙΑ ΑΠΟ 14 ΧΡΟΝΩΝ
• ΤΙ ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ ΑΛΚΟΟΛ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΤΕ ΣΥΝΗΘΩΣ;
1. 1-3 ΠΟΤΗΡΙΑ
2. 4-7 ΠΟΤΗΡΙΑ
3. ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ 7 ΠΟΤΗΡΙΑ
• ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ ΝΑ ΠΙΝΕΤΕ ΠΟΤΑ;
1. ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
2. ΣΕ BAR-CLUB
3. ΑΛΛΟΥ
• ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΑ ΠΟΤΑ ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ;
1. ΚΡΑΣΙ
2. ΟΥΙΣΚΙ
3. ΒΟΤΚΑ
4. ΜΠΥΡΑ
5. ΑΛΛΟ
• ΠΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΣΑΣ ΑΛΚΟΟΛ;
1. ΝΑΙ 2. ΟΧΙ
• ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΠΙΝΕΤΕ ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΑ ΠΟΤΑ;
1. ΓΙΑΤΙ ΠΙΝΟΥΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ
2. ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΒΑΛΛΩ ΤΟ ΑΓΧΟΣ
3. ΑΛΛΟΣ ΛΟΓΟΣ
• ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΠΩΣ ΤΟ ΑΛΚΟΟΛ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ;
1. ΝΑΙ
2. ΟΧΙ
3. ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ
• ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΠΙΝΕΙ ΑΛΚΟΟΛ;
1. ΝΑΙ 2. ΟΧΙ
ΣΥΝΤΑΓΕΣ:
ΛΙΚΕΡ ΠΕΡΓΑΜΟΝΤΟ
Υλικά
Φλούδες από δέκα περγαμόντα
1 λίτρο κονιάκ ή βότκα
1 κιλό ζάχαρη
1 λίτρο νερό
2 ξυλάκια κανέλας
Οδηγίες
1. Σ ένα βάζο βάζουμε κομμένες σε λεπτές φέτες τις φλούδες του περγαμόντου, το κονιάκ ή τη βότκα και τα ξύλα κανέλας.
2. Τ αφήνουμε 30 μέρες στο μπαλκόνι.
3. Μετά τις 30 μέρες φτιάχνουμε σιρόπι με το νερό και τη ζάχαρη που βράζουμε για πέντε λεπτά, το αφήνουμε να κρυώσει και το προσθέτουμε στο ποτό που εν τω μεταξύ έχουμε σουρώσει.
4. Μοιράζουμε το λικέρ σε καθαρά μπουκάλια και το φυλάμε σε δροσερό σημείο.
CHERRY (ΛΙΚΕΡ ΒΥΣΣΙΝΟ)
Υλικά
• 1 κιλό βύσσινο ολόκληρο {με τα κουκούτσια}, ή κεράσια.
• 1 κιλό ζάχαρη,
• 2 μέτρια ξύλα κανέλας,
• 12 κεφαλάκια γαρύφαλλα {μοσχοκάρφια} ολόκληρα,
• ½ κιλό κονιάκ χύμα
Οδηγίες
Σ΄ ένα ευρύχωρο βάζο με φαρδύ άνοιγμα , βάζω όλα τα παραπάνω υλικά με τη σειρά πού γράφω χωρίς το κονιάκ τα κλείνω από επάνω με το πώμα , και αφού τα κουνήσω καλά να ανακατευθούν, και τα αφήνω να λιαστούν 40 μέρες!! Κατόπιν προσθέτω στο σιρόπι πού δημιουργήθηκε, { και είναι πολύ ωραίο για γαρνιρίσματα παγωτού σαν βυσσινάδα }, και το κονιάκ, για να γίνει το ποτό, και το αφήνω σκεπασμένο με την γάζα πάλι στον ήλιο, για 10 ημέρες ακόμη, να ψηθεί πολύ καλά.. Μετά είναι έτοιμο για κατανάλωση, αφού πρώτα βγάλω τα βύσσινα , τα οποία έχουν συρρικνωθεί , και σερβίρονται χωριστά σαν γαρνιτούρα ή σαν μαρασκίνο σε κοκτέιλ, ή μπορεί να στολίσουν μια τούρτα.
ΛΙΚΕΡ ΛΕΜΟΝΙ (LIMONCELLO)
Υλικά
1 ½ κιλό λεμόνια
1 λίτρο βότκα
Σιρόπι
900 γραμμάρια ζάχαρη
4 ποτήρια νερό
Οδηγίες
1. Καθαρίζουμε τα λεμόνια και κρατάμε μόνο το κίτρινο μέρος
2. Το βάζουμε σε ένα μπουκάλι μαζί με τη βότκα και το αφήνουμε μια εβδομάδα στο μπαλκόνι μας
3. Δεν χρειάζεται ήλιο
4. Όταν περάσει η εβδομάδα, φτιάχνουμε το σιρόπι με το νερό και τη ζάχαρη, που τα βράζουμε για δέκα λεπτά
5. Το αφήνουμε να κρυώσει καλά
6. Σουρώνουμε τη βότκα και προσθέτουμε το κρύο σιρόπι
7. Το λικέρ μας είναι έτοιμο.
8. Το βάζουμε σε καθαρά μπουκάλια και το φυλάμε σε δροσερό μέρος ή στο ψυγείο
ΛΙΚΕΡ ΡΟΔΙ
Υλικά
Ρόδια
Ζάχαρη
Τσίπουρο ή βότκα ή κονιάκ
Οδηγίες
1. Παίρνουμε όσα ρόδια θέλουμε και τα καθαρίζουμε.
2. Μετράμε σε κούπες ένα προς ένα τα ρόδια μας με την ζάχαρη και τα βάζουμε σε γυάλινο βάζο για ένα μήνα περίπου μέχρι να διαλυθεί τελείως η ζάχαρη. Το βάζουμε σε ένα σκοτεινό και δροσερό μέρος.
3. Όταν τα ρόδια βγάλουν όλα τα υγρά τους, τα σουρώνουμε πολύ καλά και μετράμε 1 κούπα ρόδι και 2 τσίπουρο ή όποιο άλλο ποτό μας αρέσει.
Το τοποθετούμε σε μπουκάλια και το ποτό μας είναι έτοιμο.
ΛΙΚΕΡ ΚΑΡΥΔΙ
Υλικα
• 1 λίτρο τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο.
• 1 κιλό ζάχαρη
• 6 με 8 καρυδάκια χλωρά όπως αυτά που κάνουμε το γλυκό τα οποία θα τα έχουμε τρυπήσει με ένα δυο μαχαιριές
• γαρύφαλλα όσα και τα καρυδάκια.
Οδηγίες
• Βάζουμε όλα τα υλικά μας σε φiάλη και ξεχνάμε το λικέρ για 3 μήνες.
• Το χρώμα του θα πρέπει να είναι κίτρινο απαλό .
• Το περνάμε απο φίλτρο να γίνει εντελώς διαυγές και το φυλάμε σε καράφες.
ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΑΣ!!
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΚΟΟΛ
1) Ακόμα ένα ποτηράκι
2) Πίνω και μεθώ
3) Τα παιδιά της γειτονιάς σου
4) Ούζο όταν πιείς
5) Όταν πίνει μια γυναίκα
6) Και πίνω μπύρες
7) Φαληριώτισα (Σουρωμένος θάρθω πάλι)
8) Ουσίες κι οινοπνεύματα
9) Η πιο καλή γκαρσόνα
10)Στο τραπέζι που τα πίνω
11)Κανείς δεν ξέρει γιατί πίνω
12)Ούζο
13)Εγώ κρασί δεν έπινα
14)Το τραμ το τελευταίο
15)Φέρτε μια κούπα με κρασί
16)Εγώ θα κόψω το κρασί
17)Πιες γλυκό κρασί
18)Στην παλιά ταβέρνα
19)Εσούρωσα κι απόψε
20)Πίνω, πληρώνω για το χθες
21)Κόκκινο κρασί
22)Με το τραγούδι με το κρασί
23)Βάλε κρασί
24)Μέθυσα κι απόψε
25)Μέθυσα και τρέχω
26)Have a drink on me
27)Burn to the ground
28)Alcohol
29)Alabama song
30)Evil whiskey
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου